poniedziałek, 19 września 2016

MISTRZOSTWO POLSKI 2013

MISTRZOSTWO POLSKI 2013


Po nieudanym finiszu rozgrywek ligowych w poprzednim sezonie w klubie doszło do kilku zmian. Z Rady Nadzorczej odszedł Mariusz Walter, współwłaściciel koncernu ITI i Legii Warszawa. Trenera Macieja Skorżę zastąpił znany już wcześniej na Łazienkowskiej trener Jan Urban. Natomiast ku zaskoczeniu kibiców, nie przeprowadzono żadnych efektownych transferów. Sprowadzono co prawda reprezentanta Słowenii, obrońcę Marko Sulera, z wypożyczenia wrócił Jakub Kosecki oraz ponownie do Legii zawitał Marek Saganowski. Ale transfery te nie zrobiły specjalnego wrażenia na kibicach. Trener Urban, jak to ma w zwyczaju, chętnie stawia na młodych, zdolnych piłkarzy. Przy trwającej rekonwalescencji Rafała Wolskiego do pierwszej drużyny zaczęli aspirować Daniel Łukasik i Dominik Furman. Pierwsze trzy ligowe mecze, to pewne i przekonujące zwycięstwa. Kolejne trzy, to seria remisów. To był jedyny moment w sezonie, gdy drużyna straciła pozycję lidera. W siódmej kolejce, po zwycięstwie nad Wisłą Kraków, Legia wróciła na czoło tabeli. Do końca rundy jesiennej drużyna przegrała tylko dwa mecze, z pozostałych wychodziła zwycięsko. Nad drugim w tabeli Lechem miała 4 punkty przewagi. Najstarszy, ale i najbardziej doświadczony atak ligi - Saganowski i Ljuboja seryjnie zdobywali bramki. Formą i skutecznością imponował też Kosecki. Mimo to na wiosnę postanowiono drużynę wzmocnić jeszcze bardziej. Nowy prezes Bogusław Leśnodorski sprowadził do klubu jednego z najlepszych napastników ekstraklasy, reprezentanta Gruzji Wladimera Dwaliszwiliego, obrońcę Tomasza Brzyskiego i Tomasza Jodłowca. Najwięcej rozgłosu przyniósł mu jednak transfer młodego napastnika Lecha Poznań - Bartosza Bereszyńskiego. Trener Urban natychmiast przemianował go na obrońcę, co zaowocowało doskonałą grą młodego piłkarza, powołaniem do reprezentacji Polski i zdobyciem tytułu Odkrycia sezonu Gali Ekstraklasy 2012/13. Rundę jesienną Legia rozpoczęła od porażki i remisu. Przewaga zaczęła topnieć. Lecz kolejne sześć spotkań to kolejne wygrane. Po drodze drużyna zdobyła też kolejny Puchar Polski pokonując w dwumeczu ustępującego mistrza Polski - wrocławski Śląsk. Finisz ligi zapowiadał się obiecująco do momentu, w którym opinia publiczna dowiedziała się o eskapadzie Radovicia i Ljuboji do jednego z nocnych klubów. Świętujących piłkarzy spotkał tam... prezes Leśnodorski. Dla Ljuboji to był w zasadzie koniec przygody z Legią, a dla Radovicia ostrzeżenie i ... bodziec, by udowodnić swoją przydatność dla drużyny. Kolejne dwa spotkania to kluczowe, pewne i wysokie zwycięstwo z Jagiellonią na wyjeździe i wygrana z wiceliderem - Lechem na Łazienkowskiej. W kolejnej kolejce Legia zremisowała w Łodzi z Widzewem, ale przy niespodziewanej porażce Lecha u siebie z ostatnią drużyną w tabeli Podbeskidziem, wojskowi na dwie kolejki przed końcem rozgrywek zapewnili sobie tytuł Mistrza Polski. To dziewiąty (oficjalnie) tytuł mistrzowski i piąty dublet w historii klubu. W ostatnim meczu sezonu ze Śląskiem Wrocław, wygranym wysoko 5:0, doszło do pożegnania z Legią Dicksona Choto oraz Tomasza Kiełbowicza. Ostatni mecz w karierze rozegrał też Michał Żewłakow. To były bardzo ważne postacie ostatnich kilku lat w drużynie Legii. Na Gali Ekstraklasy 2012/13 wyróżnienia otrzymali jeszcze Artur Jędrzejczyk - obrońca sezonu oraz zgodnie z przewidywaniami - Jan Urban - Trener roku. Mistrzowską drużynę Legii reprezentowali również: Janusz Gol, Jakub Wawrzyniak, Michałowie Kucharczyk, Żyro i Kopczyński, Wojciech Skaba, Jorge Salinas, Bartłomiej Żurek oraz Aleksander Jagiełło.

Drużyna Legii przed meczem eliminacyjnym rozgrywek fazy grupowej Ligi Europy z SV Ried, Warszawa, 9 VIII 2012. W górnym rzędzie, od lewej: Michał Żewłakow, Dušan Kuciak, Iñaki Astiz, Artur Jędrzejczyk oraz Ivica Vrdoljak. W dolnym rzędzie: Marek Saganowski, Miroslav Radović, Jakub Rzeźniczak, Daniel Łukasik, Jakub Kosecki i Danijel Ljuboja.

Linki do materiałów wideo:
 
 
 
 
 

piątek, 16 września 2016

JAN MAŁKIEWICZ

JAN MAŁKIEWICZ


Do mistrzowskiej Legii trafił w glorii wielce utalentowanego napastnika. W ciągu trzech sezonów rozegrał 53 mecze i strzelił 11 goli. Mistrz Polski (1970), półfinalista Pucharu Europy Mistrzów Krajowych w sezonie 1969/70 i ćwierćfinalista rok później. Przed rewanżowym półfinałowym meczem z Feyenoordem Rotterdam został zamieszany w "aferę dewizową", która to nie dość, że zamknęła drogę do reprezentacji to dodatkowo spowodowała "oddelegowanie" go z Legii do milicyjnej Gwardii Warszawa. Po zakończeniu kariery sportowej był m.in. prezesem Marymontu Warszawa.

STANISŁAW CYGANIK

STANISŁAW CYGANIK


Do Legii trafił jesienią 1945 roku z rozwiązywanego właśnie pułku zapasowego w Częstochowie. Był podstawowym napastnikiem oraz lewoskrzydłowym aż do końca swojego pobytu w klubie. Błyskotliwy i bramkostrzelny. Zdobywca srebrnego pucharu WOZPN (1946). Wywalczył awans do ligi, w której przez dwa sezony rozegrał 27 spotkań i zdobył 7 bramek. Niezwykle utalentowany lecz ze skłonnościami do niesportowego trybu życia. Jak wspominał Kazimierz Górski w "Pół wieku z piłką", nie był on jedynym piłkarzem "ze skłonnościami" w drużynie. Może to był jeden z powodów tak późnego awansu Legii do I ligi? Po zakończeniu kariery piłkarskiej został instruktorem lokalnych, krakowskich drużyn z niższych klas. Zmarł 11 grudnia 1973 roku w Krakowie. Spokrewniony z Teofilem Cyganikiem, przedwojennym graczem Legii.


ZYGMUNT RAJDEK

ZYGMUNT RAJDEK


Zwinny, ruchliwy napastnik. Potrafił grać zarówno na prawym jak i lewym skrzydle. W Legii przez osiem sezonów rozegrał 102 mecze i strzelił 28 bramek. Początkowo uzupełniał super tercet Ciszewski, Łańko, Nawrot. Robił to efektownie i w widowiskowy sposób czym zaskarbił sobie sympatię wśród kibiców. W drugim swoim sezonie wypożyczony do klubu, z którego przyszedł - do Polonii Przemyśl. Po pół roku wrócił z powrotem na Łazienkowską. Od tego czasu podstawowy zawodnik drużyny. Studiował w warszawskiej SGH. Po zakończeniu kariery piłkarskiej pracował w Ministerstwie Marynarki Wojennej jako księgowy. W 1939 roku internowany w randze podoficerskiej i wywieziony do Ostaszkowa, skąd uciekł. Zmarł 4 lipca 1989 w Warszawie w wieku 83 lat.


wtorek, 13 września 2016

RADOSTIN STANEW

RADOSTIN STANEW


Bramkarz, pierwszy zawodnik w klubie bułgarskiego pochodzenia. W ciągu dwóch sezonów rozegrał 38 spotkań. Mistrz Polski i zdobywca Pucharu Ligi (2002). Szybko stał się ulubieńcem kibiców. O miano bramkarza nr 1 rywalizował wtedy z młodym Arturem Borucem. Bramkarz, któremu zdarzały się proste błędy, ale i potrafił uratować Legii punkty. Najlepsze spotkania rozegrał w europejskich pucharach, zwłaszcza z Barceloną. Chwalił go wtedy trener rywali, Louis van Gaal podkreślając, że jego zawodnicy stworzyli sobie ze 20 sytuacji, a wykorzystali tylko trzy. Odszedł z Legii nagle i w dziwnych okolicznościach. Działacze Legii wymusili na mnie, abym zrezygnował z premii za mistrzostwo Polski i z dwóch miesięcznych rat kontraktowych. To nie powinno mieć miejsca w tak znanym klubie jak Legia. Miałem dość kłamstw ze strony działaczy. Szefowie nie ruszyli d..., aby polepszyć sytuację finansową klubu - tłumaczył potem piłkarz "Super Expressowi". Do dziś kibice są podzieleni w ocenie jego postawy. Okres gry w Legii był najlepszym w jego karierze i sam bramkarz chętnie to podkreśla. Obecnie jest członkiem sztabu Slawii Sofia.

GRZEGORZ SZAMOTULSKI

GRZEGORZ SZAMOTULSKI


Bramkarz, wychowanek Lechii Gdańsk, mimo to legionista z krwi i kości. Zdobywca Pucharu i Super Pucharu Polski (1997). Dla Legii rozegrał 139 spotkań. Określany jako szaleniec lub wariat. Na pewno bardzo wyrazisty i świetny bramkarz. Wielka ambicja i wola walki. Wzbudzał wielki respekt wśród rywali. Zawsze był mocnym i pewnym punktem drużyny. Zapamiętany również z tego, że wygolił sobie "eLkę" w kółeczku na głowie. W reprezentacji Polski rozegrał 13 spotkań. Obecnie trener, szkoleniowiec bramkarzy w Akademii Piłkarskiej Legii Warszawa i rezerw Legii Warszawa.


Link do materiałów wideo:
 

PAWEŁ AKIMOW

PAWEŁ AKIMOW


Bramkarz. Rosjanin, pierwszy obcokrajowiec w barwach Legii. Żołnierz Armii Czerwonej, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Wzięty do niewoli w bitwie pod Radzyminem i osadzony w obozie jenieckim. W 1921 wystąpił o przyznanie polskiego obywatelstwa. Otrzymał je w ... 1937 roku, po ślubie z Polką. Początkowo występował w lokalnych rozgrywkach piłkarskich oraz meczach towarzyskich. W 1925 roku z powodu trudności finansowych i organizacyjnych przeniósł się on do WTC Warszawa. Po kilku miesiącach powrócił do Legii, gdyż działacze klubu zagrozili mu nieprzedłużeniem wizy na pobyt w Polsce, co oznaczało by dla niego emigrację do innego kraju, gdyż w ZSRR groziły mu represje polityczne. Ogółem w barwach Legii rozegrał 24 ligowe mecze. Zdobywca Pucharu Polskiego Towarzystwa Eugenicznego (1926). Gracz na ogół rezerwowy, mimo to wierny barwom Legii. Najstarszy ligowiec w historii klubu. Ostatni mecz rozegrał mając skończone 38 lat. Zdarzało mu się grać również w ataku. Po zakończeniu kariery sportowej sędzia piłkarski. W czasie kampanii wrześniowej przedostał się do Francji, gdzie wstąpił do polskiego wojska. W szeregach dywizji gen. Maczka walczył na terenach Belgii i Holandii, gdzie został ciężko ranny. Odznaczony krzyżem Virtuti Militari. Do Polski powrócił w 1948, gdzie pozostawała jego żona. Pracował m.in. w klubie Skra Warszawa. Zmarł 14 grudnia 1972 roku w Warszawie.

niedziela, 11 września 2016

PÓŁFINAŁ PUCHARU EUROPY MISTRZÓW KRAJOWYCH

PÓŁFINAŁ PEMK 1969/70

 
Według mnie ekipa stulecia. Być w czwórce najlepszych drużyn Europy...! Nie będę się specjalnie rozpisywał. Poniżej linki do materiałów wideo.
Przeżyjmy to raz jeszcze!
 
 
W górnym rzędzie, od lewej: Władysław Stachurski, Bernard Blaut, Andrzej Zygmunt, Feliks Niedziółka, Władysław Grotyński, Antoni Trzaskowski;
klęczą: Janusz Żmijewski, Kazimierz Deyna, Lucjan Brychczy, Robert Gadocha, Zygfryd Blaut
 
 
Linki do materiałów wideo:
 
 
 
 
 
 

czwartek, 1 września 2016

TOMASZ BRZYSKI

TOMASZ BRZYSKI


Skrajny pomocnik, później obrońca. Od wiosny 2013 roku zagrał w 139 meczach i strzelił 5 goli. Trzykrotny Mistrz Polski (2013, 2014, 2016) i również trzykrotny triumfator w Pucharze Polski (2013, 2015, 2016). Ofensywnie grający defensor szybko wywalczył sobie miejsce w podstawowej jedenastce, walnie przyczyniając się do zdobytych trofeów. Wyróżniał się mocnymi, dokładnymi dośrodkowaniami z akcji i ze stałych fragmentów, po których padały bramki dla drużyny. Intensywność, duża ilość meczów i dojrzały wiek piłkarza spowodowały kłopoty ze zdrowiem i operację pachwiny. Stracił miejsce w składzie i trudno mu było dojść do dawnej dyspozycji, ale zawsze ambitny i dający z siebie wszystko. Siedmiokrotny reprezentant Polski, z jednym zdobytym golem. Od dziś zawodnik Cracovii. Dzięki Tomek i powodzenia!


Linki do materiałów wideo:
 

WOJCIECH SZALA

WOJCIECH SZALA


Boczny obrońca, stoper również pomocnik. Przez dziewięć sezonów rozegrał dla Legii 252 spotkań, bez zdobytego gola. Dwukrotny Mistrz Polski (2002, 2006), zdobywca Pucharu Polski (2008), Pucharu Ligi (2002) oraz Super Pucharu Polski (2008). Twardo grający piłkarz podstawowego składu. Silny, waleczny i nieustępliwy. Przez kibiców nazywany "Szalgado" - w nawiązaniu do ówczesnego prawego obrońcy Realu Madryt, Michaela Salgado lub "Łokietek", co związane było z jego stylem gry, często na pograniczu faulu. Kapitan drużyny. W reprezentacji Polski tylko w kategorii juniorowi i w młodzieżówce. W ubiegłym roku został dyrektorem sportowym w GKS Tychy.

JERZY JAGIEŁŁO

JERZY JAGIEŁŁO


Obrońca lub pomocnik. Wychowanek Gwardii Warszawa, poprzez Polonię, w końcu trafił do Legii. W ciągu czterech sezonów rozegrał 73 mecze i zdobył jednego gola, w wyjazdowym meczu z Szombierkami Bytom. Debiutował latem 1974 w rozgrywkach Intertoto. Z miejsca wywalczył sobie miejsce w podstawowym składzie. Silny, twardy, dynamiczny i odpowiedzialny zawodnik. Świetnie wyszkolony technicznie. Piłkarz o bardzo dobrej kondycji i dużej wydolności. Na początku lat 80. wyemigrował do Kanady. Mieszka tam do dziś.

IGOR LEWCZUK

IGOR LEWCZUK


Obrońca, stoper. W ciągu dwóch sezonów rozegrał w Legii 85 meczów i strzelił 4 gole. Mistrz Polski (2016) i dwukrotny zdobywca Pucharu Polski (2015, 2016). Przyjście do Legii tego doświadczonego, niemłodego już zawodnika wywoływało w gronie kibiców mieszane uczucia. W miarę upływu czasu piłkarz udowodniał, że jest skutecznym obrońcą, coraz pewniejszym punktem drużyny. Jego absencje na boisku wynikały często z rotacji piłkarzami poszczególnych trenerów w meczach ligowych i pucharowych. W kilku meczach był kapitanem zespołu. Od 1 września będzie nowym piłkarzem Girondins Bordeaux. W reprezentacji Polski rozegrał dwa mecze, bez gola. Był w szerokiej kadrze przed EURO 2016. Dzięki Igor i powodzenia!

 
Linki do materiałów wideo:
 
 
 

ROMAN KORYNT

ROMAN KORYNT


Obrońca, pomocnik. W Legii spędził dwa sezony, podczas których rozegrał 21 meczów, bez gola. Tu dopiero jego talent zaczęli dostrzegać fachowcy i kibice w całej Polsce. Jako legionista zadebiutował w reprezentacji Polski, w której łącznie rozegrał 34 mecze, bez gola. Najlepszy stoper w Polsce lat 50. Legenda Lechii Gdańsk, do której przeniósł się po odbyciu służby wojskowej.
Trochę publicystyki :)
Jak jeden z wielu, wielu sportowców w historii polskiego piłkarstwa, powołany został do wojska jeszcze jako mało znany, ale obiecujący piłkarz. Często z klubów z
niższych klas rozgrywkowych. Podobnie było również z m. in.: Ernestem Polem, Leszkiem Jezierskim, Edmundem Kowalem, Władysławem Soporkiem, Lucjanem Brychczym, Marcelim Strzykalskim, Włodzimierzem Smolarkiem, Antonim Piechniczkiem i wieloma innymi piłkarzami. Jedni zostali, inni z wojska odeszli i nie zawsze do klubów, z których trafili na Łazienkowską. Tam często robili kariery, zdobywali trofea, stawali się ważnymi postaciami naszego piłkarstwa. Ale my to wiemy z dzisiejszej perspektywy, kiedy tymi uznanymi sportowcami rzeczywiście się stali! A gdyby nie ich gra w Legii? Czy ktoś z nas znałby nazwiska w/w? Jak potoczyły by się ich kariery? Nadal reprezentowali by: Gedanię Gdańsk, Pogoń Grodzisk Mazowiecki, Orzeł Łódź, Stal Bobrek Bytom, Lubliniankę i inne? Czy naprawdę Legia czyniła taką wielką
szkodę polskiemu piłkarstwu?

 

EDMUND HARDT

EDMUND HARDT


Jeden z założycieli i piłkarzy Drużyny Sportowej "Legia". Niezwykle uzdolniony sportowiec. Grał jako napastnik, lewy łącznik, pomocnik i obrońca. W Legii był obrońcą. Dysponował, jak na tamte czasy, rzadko spotykanymi warunkami fizycznymi. Budził podziw i respekt wśród rywali. Nigdy w grze nie wykorzystywał swojej siły, zawsze grał zgodnie z przepisami gry. Reprezentant Lwowa. Również lekkoatleta (rzut kulą i dyskiem). Walczył w I wojnie światowej. Zmarł po 1939 roku w Bukareszcie, w Rumunii.