PUCHAR POLSKI 1955

PUCHAR POLSKI 1955

Do roku 1962 rozgrywki piłkarskie w Polsce odbywały się w systemie wiosna-jesień. Sezon 1955 Legia rozpoczęła od meczu w Pucharze Polski. Po poprzednim sezonie, pierwszym w kadencji węgierskiego trenera Jánosa Steinera, gdzie Legia zajęła 7 miejsce, a jej gra nie zawsze zadowalała kibiców i obserwatorów, zastanawiano się co przyniesie sezon następny. Pierwszym rywalem w 1/16 finału był Granat Skarżysko-Kamienna. Pewne wyjazdowe zwycięstwo 3:2 po bramkach Ernesta Pola, Henryka Kempnego i Lucjana Brychczego dały wszystkim dużo optymizmu. Kolejnym przeciwnikiem była Cracovia. Mecz na Łazienkowskiej zakończył się identycznym rezultatem. Tym razem na listę strzelców wpisali się Edmund Kowal, Marceli Strzykalski (z karnego) i Ernest Pol. W ćwierćfinale doszło do derbów stolicy. Na Konwiktorskiej Legia wygrała 2:1, po golach Pola i Kempnego. W półfinale na drodze Legii stanął Górnik Wałbrzych. I znów pewne, zdecydowane zwycięstwo 6:1, po bramkach Kowala, Longina Janeczka i Zygmunta Piedy. Każdy z nich strzelił po dwa gole. Finał wyznaczony był na dzień 29 września. Miejscem spotkania był Stadion Wojska Polskiego, a rywalem gdańska Lechia, którą Legia 3 tygodnie wcześniej pokonała w lidze 1:0. Wszystko było po myśli zespołu, chociaż... dzień przed meczem kilku piłkarzy Legii "mobilizowało się" płynami czterdziestoprocentowymi. Szef klubu, gen. Popławski wezwał całą drużynę na dywanik i wojskowym tonem wyegzekwował pełne zaangażowanie w zbliżającym się spotkaniu. Jak na żołnierzy przystało, piłkarze CWKS-u rozkaz wykonali wzorowo. Drużyna z Gdańska nie miała nic do powiedzenia. Po trzech golach Kempnego, jednym Pola i Strzykalskiego rozgromiła Lechię 5:0 (taki sam rezultat się powtórzy ćwierć wieku później, też z drużyną na "Lech"). Wynik mógł być dużo wyższy, ale sporo szczęścia miał bramkarz drużyny gości. Wielka radość piłkarzy, działaczy i kibiców. Pierwszym piłkarzem Legii, który wziął w swoje ręce wielkie mosiężne trofeum był kapitan drużyny Zygmunt Pieda. Legia zdobyła pierwsze oficjalne trofeum w historii - Puchar Polski, a piłkarze w nagrodę otrzymali... zegarki.

29 września 1955, Warszawa, Stadion Wojska Polskiego
Legia Warszawa - Lechia Gdańsk 5:0 (3:0)
1:0 Kempny 2, 2:0 Kempny 8, 3:0 Pol 32, 4:0 Kempny 52, 5:0 Słaboszewski 75
Sędzia: Fronczyk (Tarnów), Widownia: 10.000
Legia: Szymkowiak, Mahseli, Słaboszowski, Woźniak, Strzykalski, Kowal, Brychczy, Kempny (Janeczek), Pol, Pieda, Cehelik.
Trener: János Steiner

Na zdjęciu, drużyna CWKS przed meczem finałowym Pucharu Polski.

Od lewej: Zygmunt Pieda, Edward Szymkowiak, Henryk Kempny, Jerzy Słaboszowski, Horst Mahseli, Jerzy Woźniak, Marceli Strzykalski, Edmund Kowal, Ernest Pol, Andrzej Cehelik i Lucjan Brychczy

JACEK BĄK

JACEK BĄK

Napastnik, pomocnik. Przez pięć sezonów rozegrał 132 spotkań i strzelił 3 gole. Dwukrotny zdobywca Pucharu Polski (1989, 1990) oraz Super Pucharu Polski (1989). Półfinalista w Pucharze Zdobywców Pucharów 1990/91. Błyskotliwy, świetnie wyszkolony technicznie i widowiskowo grający piłkarz. Lubiany przez kibiców za efektowną grę. Pamiętany za imponujący, efektowny, kilkudziesięciometrowy cross na w rewanżowym meczu z Manchesterem United na Old Trafford (zobacz tutaj), po którym Wojciech Kowalczyk uzyskał wyrównującą bramkę. Bez występów w pierwszej reprezentacji Polski, gracz kadry olimpijskiej.

TADEUSZ CYPKA

TADEUSZ CYPKA

Początkowo napastnik, później stoper. Wychowanek Legii od 1966 roku, zaś od 1971 roku znajdował się w pierwszym zespole. Przez dziewięć sezonów rozegrał 235 meczów, strzelił 8 goli. Mistrz Polski juniorów (1969) w drużynie prowadzonej przez Tadeusza Chruścińskiego oraz dwukrotny zdobywca Pucharu Polski (1973, 1980). Przez trenerów, ekspertów i kibiców uważany za jednego z najzdolniejszych wychowanków klubu. Jednak na piłkarski Olimp nie udało mu się wspiąć. Bez występów w reprezentacji Polski.

ZYGMUNT PIEDA

ZYGMUNT PIEDA

Napastnik, lewy pomocnik. W Legii przez dwa sezony rozegrał 40 meczów i zdobył 4 bramki. Mistrz Polski (1955) i dwukrotny zdobywca Pucharu Polski (1955, 1956). Kapitan drużyny w pierwszym mistrzowskim sezonie. Zawodnik bardzo dobrze wyszkolony technicznie, dysponujący niezłym dryblingiem, ze znakomitym uderzeniem, waleczny i przebiegły. W koszulce z orłem na piersi grał tylko w szeregach reprezentacji młodzieżowych oraz kadry B. Po zakończeniu służby wojskowej wrócił na rodzinny Śląsk.

PUCHAR POLSKI 2008

PUCHAR POLSKI 2008

Sezon 2007/08 to początek pracy w Legii trenera Jana Urbana. W zespole pojawili się także nowi piłkarze, m.in.: Iñaki Astiz, Jakub Wawrzyniak, Takesure Chinyama, Piotr Giza oraz młodzi zawodnicy Ariel Borysiuk i Maciej Rybus. Legia rozpoczęła rozgrywki na czterech frontach: w lidze, w Pucharze Polski, Ligi oraz w rozgrywkach Intertoto. Z tych pierwszych wyleciała z wielkim hukiem. Po pierwszej połowie meczu z Vetrą Vilną Legia przegrywała 2:0, gdy na boisko wtargnęli warszawscy kibice i miejscowa policja. Skończyło się walkowerem, karami finansowymi i wykluczeniem z europejskich rozgrywek. Ligę zespół zakończył na drugim miejscu. Puchar Ligi to z kolei porażka w finale z Dyskobolią. Jak zwykle został Puchar Polski. Pierwszy mecz to wyjazd do Nowego Sącza i wysoka wygrana z drugim zespołem Sandecji. Strzelcami bramek byli: Miroslav Radović (2), Maciej Korzym i Bartłomiej Grzelak. W 1/8 finału Legia pokonała ŁKS Łódź 1:0, po golu Jakuba Wawrzyniaka. W ćwierćfinale Legia pokonała Lechię Gdańsk 1:0. Ponownie strzelcem gola był Wawrzyniak. W rewanżu padł taki sam wynik. Autorem gola był Roger Guerreiro. Półfinał to dwumecz z Zagłębiem Lubin. W Warszawie był bezbramkowy remis. Na wyjeździe mecz również zakończył się remisem. Wynik 1:1 premiował jednak Legię. Strzelcem gola był Chinyama. Finał rozegrano 13 maja w Bełchatowie. Rywalem był nowokreowany mistrz Polski - Wisła Kraków. Przez dziewięćdziesiąt minut meczu nie padła żadna bramka. Dogrywka też nie przyniosła rozstrzygnięcia. Seria rzutów karnych to popis bramkarza Legii Jana Muchy, który obronił dwa rzuty karne. To trzynasty Puchar Polski w historii zdobyty przez klub.

13 maja 2008, Bełchatów, Stadion GKS-u
Legia Warszawa 0 - 0 (pd. k. 4 - 3) Wisła Kraków
Rzuty karne:
Legia - Wojciech Szala, Roger, Marcin Smoliński, Aleksandar Vuković (nie strzelony), Jakub Wawrzyniak
Wisła - Arkadiusz Głowacki, Marek Zieńczuk, Cléber, Jean Paulista (nie strzelony), Marcin Baszczyński (nie strzelony).
Skład Legii: Jan Mucha, Wojciech Szala, Iñaki Astiz, Dickson Choto, Jakub Wawrzyniak, Miroslav Radović, Aleksandar Vuković, Roger Guerreiro,
Maciej Rybus (80' Kamil Majkowski), Bartlomiej Grzelak (84' Ariel Borysiuk), Takesure Chinyama (112' Marcin Smoliński)
Trener: Jan Urban

Drużyna Legii przed meczem towarzyskim z UD Almería, 8 lutego 2008 roku.

W górnym rzędzie, od lewej: Wojciech Skaba, Tomasz Kiełbowicz, Miroslav Radović, Iñaki Astiz, Roger Guerreiro, Edson. W dolnym rzędzie: Aleksandar Vuković, Piotr Giza, Takesure Chinyama, Wojciech Szala i Jakub Rzeźniczak

 

Link do materiałów wideo:

 

2008 Legia Warszawa 0:0 Wisła Kraków rzuty karne (4:3)

 

JANUSZ GOL

JANUSZ GOL

Defensywny pomocnik, z predyspozycjami do gry kombinacyjnej. Przez dwa i pół sezonu rozegrał 87 meczów i zdobył 8 bramek. Mistrz Polski (2013) i trzykrotny zdobywca Pucharu Polski (2011, 2012, 2013). Jak na gracza defensywnego przystało mało efektowny, za to bardzo efektywny. W pamięci kibiców zapisał się golem zdobytym w 90. minucie rewanżowego meczu ze Spartakiem Moskwa, w kwalifikacjach do rozgrywek grupowych Ligi Europy. Reprezentant ekipy grającej efektowny, widowiskowy i skuteczny futbol. W reprezentacji Polski rozegrał 8 meczów, bez zdobytego gola, tzn. bramki. "Janusz Gol allez-allez"

Linki do materiałów wideo:

 

2011 Spartak Moskwa 2:3 Legia Warszawa

 

2011 ŁKS Łódź 1:3 Legia Warszawa

 

2012 Śląsk Wrocław 0:4 Legia Warszawa

2012 Legia Warszawa 2:1 Arka Gdynia

 

 

ŁUKASZ SURMA

ŁUKASZ SURMA

Defensywny pomocnik, specjalista od "czarnej roboty". Przez pięć sezonów rozegrał 165 spotkań i zdobył 8 bramek. Mistrz Polski (2006), kapitan drużyny. Jako piłkarz Legii zadebiutował w reprezentacji Polski, w której rozegrał 5 meczów. Waleczny i ambitny gracz środka pola. Do dziś aktywny zawodnik Ruchu Chorzów. W październiku 2015 roku, 38-letni Surma rozegrał pięćsetne spotkanie ligowe w polskiej ekstraklasie.

Linki do materiałów wideo:

 

2003 Legia Warszawa 4:1 Wisła Kraków

 

2003 Świt Nowy Dwór Mazowiecki 1:3 Legia Warszawa

 

2004 Legia Warszawa 7:2 Polonia Warszawa

 

Łukasz Surma wspomina czasy gry w Legii Warszawa

DARIUSZ CZYKIER

DARIUSZ CZYKIER

Pomocnik, który łącznie przez osiem sezonów rozegrał 214 meczów i strzelił 32 bramek. Mistrz Polski (1993 - tytuł odebrany, 1994), zdobywca Pucharu Polski (1990, 1997), Super Pucharu Polski (1997) oraz półfinalista Pucharu Zdobywców Pucharów 1990/91. Wielce utalentowany piłkarz, zawodnik o wysokich umiejętnościach, a nie zrobił znacznie efektowniejszej kariery. Niezwykle lubiany piłkarz, świetny kompan i dusza towarzystwa zespołu, czego konsekwencje ciągną się do dzisiaj. Reprezentant Polski tylko jako młodzieżowiec.

Linki do materiałów wideo:

 

1991 Legia Warszawa 1:0 Sampdoria Genua

 

1992 Hutnik Kraków 1:2 Legia Warszawa

 

1993 Legia Warszawa 2:0 Siarka Tarnobrzeg

 

1993 Legia Warszawa 2:0 Olimpia Poznań

 

1993 Lech Poznań 2:2 Legia Warszawa

 

1993 Wisła Kraków 0:6 Legia Warszawa

 

1996 Panathinaikos Ateny 4:2 Legia Warszawa

JOHAN CRUYFF

JOHAN CRUYFF

 

Dziś wyjątkowy wpis mający niewiele wspólnego z tematyką bloga, ale honorujący wielką postać światowego futbolu.

 

 

 

 
W dniu dzisiejszym zmarł Johan Cruyff. Wybitny piłkarz, wybitny trener. Ikona futbolu totalnego, najwspanialszego stylu w piłce nożnej. Był piłkarzem obdarzonym niesłychanym talentem. Na boisku potrafił z piłką zrobić niemal wszystko. W Jego grze było wiele mądrości, elegancji, spontaniczności i skuteczności. Był postacią niezwykle charyzmatyczną. Był dyrygentem i pierwszym wykonawcą swoich pomysłów. Swoją pasją i zaangażowaniem zarażał partnerów na boisku. Był postacią, która zawsze wiedziała co chce osiągnąć i jak do tego dążyć. Zawsze miał własne zdanie i głośno je artykułował.

Był trenerem, którego idea gry w piłkę nożną została zaszczepiona w Barcelonie i do dziś cieszy wielu kibiców na świecie.
Dla wielu kibiców był najwspanialszym piłkarzem w historii piłki nożnej. Był moim pierwszym zagranicznym piłkarskim idolem. Był...

JOHAN CRUYFF
1947-2016

Link do materiałów wideo:

 

Legendy futbolu – Johan Cruyff

 

 

 

 

 

 

JAN MUCHA

JAN MUCHA

 
Pierwszy Słowak w bramce Legii. Przez cztery sezony rozegrał 128 meczów. Mistrz Polski (2006), zdobywca Pucharu i Super Pucharu Polski (2008). Przez pierwsze dwa sezony był zawodnikiem rezerwowym. Po odejściu z Legii Łukasza Fabiańskiego stał się pierwszym bramkarzem. Bardzo szybko przekonał kibiców do siebie. Dzięki dobrym występom dla Legii awansował do reprezentacji Słowacji. Uczestnik Mistrzostw Świata 2010, był też w kadrze na Igrzyska Olimpijskie 2000 roku. W sezonie 2007/2008 zachowywał czyste konto przez 575 minut regulaminowego czasu gry. W plebiscycie redakcji Piłki Nożnej zwyciężył w kategorii Obcokrajowiec Roku (2009).

Linki do materiałów wideo:

 

2009 GKS Bełchatów 0:1 Legia Warszawa

 

Jan Mucha w bramce Legii

MACIEJ SZCZĘSNY

MACIEJ SZCZĘSNY

Bardzo dobry bramkarz i wielki indywidualista, zawsze z własnym zdaniem. Dla Legii przez dziesięć sezonów rozegrał 177 meczów. Dwukrotny Mistrz Polski (1994, 1995), trzykrotnie zdobywał Puchar Polski (1990, 1994, 1995) oraz jedna z czołowych postaci zespołu w rozgrywkach Ligi Mistrzów – wystąpił m.in. w meczach z Blackburn Rovers i Panathinaikosem, w których nie puścił gola. Uczestnik pamiętnych meczów w Pucharze Zdobywców Pucharów edycji 1990/91, a zwłaszcza spotkań z Sampdorią Genua, gdzie był jednym z bohaterów awansu. Przez lata rywalizował o miano pierwszego bramkarza ze Zbigniewem Robakiewiczem. Reprezentant Polski - 7 meczów. Ojciec Wojciecha. Obecnie komentator piłkarski.

 

Czerwiec 2014 - zdjęcie po meczu Reprezentacji Polski Fundacji Kibica z Reprezentacją 1 Ligi

KRZYSZTOF SOBIESKI

KRZYSZTOF SOBIESKI

 

Podstawowy bramkarz Legii drugiej połowy lat siedemdziesiątych. Przez sześć sezonów rozegrał 110 meczów. Dwukrotny zdobywca Pucharu Polski (1980, 1981). Pewny, spokojny bramkarz. Dziś nieco zapomniany, niestety. W reprezentacji Polski rozegrał 2 mecze. Był obecny w szerokiej kadrze przed mundialem 1978. Karierę piłkarską kończył w Stanach Zjednoczonych.

 



 

ANTONI TRZASKOWSKI

ANTONI TRZASKOWSKI

Jeden z najlepszych lewych obrońców w historii klubu. W Legii pojawił się mając 20 lat. Pierwsze dwa lata przegrywał rywalizację z równie znakomitym Jerzym Woźniakiem. Od wiosny 1964 roku stał się już jednak podstawowym zawodnikiem. Przez jedenaście sezonów rozegrał 296 meczów, strzelił 3 gole. Dwukrotny Mistrz Polski (1969, 1970), dwa zdobyte Puchary Polski (1964, 1966) oraz półfinalista Pucharu Europy Mistrzów Krajowych 1969/70. Przez te wszystkie lata ostoja defensywy. Waleczny, nieustępliwy. Bardzo ceniony przez kibiców, kapitan drużyny. W okresie od 13 XI 1966 do 19 XI 1972 wystąpił w 159 kolejnych meczach bez zmiany! Rozegrał najwięcej z polskich piłkarzy spotkań w pucharach europejskich. Wspaniały piłkarz, wspaniały człowiek (więcej tutaj). W reprezentacji Polski rozegrał tylko jedno spotkanie. 26 maja 2007 został włączony do Galerii Sław Legii.

Linki do materiałów wideo:

 

Antoni Trzaskowski: Legia była, jest i będzie w sercu

DARIUSZ KUBICKI

DARIUSZ KUBICKI

Prawy obrońca. Kolejny reprezentant czasów wielkich nazwisk, ale bez zdobytego mistrzostwa - jako zawodnik. W Legii przez dziewięć sezonów
rozegrał 247 meczów i strzelił 7 goli. Dwukrotny zdobywca Pucharu Polski (1989, 1990), Super Pucharu Polski (1989) oraz półfinalista Pucharu Zdobywców Pucharów edycji 1990/91. Bardzo waleczny i bojowy zawodnik. Niezwykle konsekwentnie realizował swoje piłkarskie ambicje. W reprezentacji Polski zagrał w 46. meczach i zdobył jednego gola. Uczestnik meksykańskich Mistrzostw Świata 1986 roku. Wicemistrz Europy U-18 (1981). Po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem. Dwa razy pełnił funkcję pierwszego trenera Legii. Lecz największy sukces osiągnął jako asystent Dragomira Okuki. W sezonie 2001/02 drużyna zdobyła Mistrzostwo Polski i wywalczyła Puchar Ligi.

Linki do materiałów wideo:

 

1984 Legia Warszawa 2:0 Pogoń Szczecin

 

1988 Legia Warszawa 3:7 Bayern Monachium

PAWEŁ SKRZYPEK

PAWEŁ SKRZYPEK

Bardzo utalentowany obrońca, defensywny pomocnik. Dla Legii przez cztery sezony rozegrał 64 mecze i strzelił 3 gole. Zdobywca Pucharu Polski i Super Pucharu Polski (1997). Chyba najlepszy dla siebie okres miał tuż po przyjściu do Legii. Bardzo utalentowany, waleczny i bez kompleksów - zwłaszcza w meczach reprezentacji - piłkarz. Niestety, na przeszkodzie w rozwoju kariery stanęły częste kontuzje i długotrwałe powroty do zdrowia. W reprezentacji Polski - 10 meczów, bez gola. Jeden z bohaterów eliminacyjnego meczu do Mistrzostw Świata 1998 roku z Włochami, gdzie skutecznie wyłączył z gry słynnego Gianfranco Zolę.

Link do materiałów wideo:

 

1997 Legia Warszawa 4:0 Glenavon

PUCHAR POLSKI 1981

PUCHAR POLSKI 1981

Sezon 1980/81 Legia rozpoczęła w niemal niezmienionym składzie, w porównaniu do poprzedniego sezonu. Wszyscy liczyli, że stabilizacja pozytywnie wpłynie na grę i wyniki zespołu. W lidze hegemonii raczej nie było, a z europejskich pucharów drużyna odpadła po pierwszej rundzie. Znów trzeba było liczyć na rozgrywki w Pucharze Polski. Legia, podobnie jak pozostałe zespoły pierwszoligowe rozpoczęła od 1/16 finału. Pierwszym przeciwnikiem był lubelski Motor. Po bramkach Krzysztofa Adamczyka i Adama Topolskiego Legia odniosła cenne wyjazdowe zwycięstwo 2:1. Jednak niedługo, z funkcji trenera zwolniony został Lucjan Brychczy. Na jego miejsce mianowano Ignacego Ordona, który wcześniej był asystentem Jaroslava Vejvody. Kolejny mecz 1/8 finału rozegrano dopiero w marcu 1981 roku w Stalowej Woli. Pewna wygrana Legii 3:0 ze Stalą, po bramkach Witolda Sikorskiego i Marka Kusty (2), dała awans do ćwierćfinału. Tam rywalem był Śląsk Wrocław. Kolejne zwycięstwo 2:0, po golach Mirosława Okońskiego. Mecz pófinałowy z opolską Odrą pierwotnie miał zostać rozegrany 31 maja. Jednak został przełozony ze względu na żałobę narodową po śmierci prymasa Polski kardynała Stefana Wyszyńskiego. Ostatecznie mecz odbył się 18 czerwca w Opolu. I znów Legia nie pozostawiła żadnych wątpliwości. Gole Henryka Miłoszewicza i Adamczyka awansowały zespół warszawski. Finał rozegrano sześć dni później w Kaliszu. Pogoń Szczecin, która cztery dni wcześniej awansowała do ekstraklasy, okazała się bardzo wymagającym
przeciwnikiem, nie tylko w regulaminowym czasie gry, ale i w dogrywce. Na siedem minut przed końcem drugiej połowy, obrońca Pogoni faulował Okońskiego w polu karnym. Decyzja sędziego Alojzego Jarguza mogła być tylko jedna - rzut karny. Wtedy trener Pogoni, Jerzy Kopa zarządził zmianę bramkarzy. Na boisku pojawił się Marek Szczech, który wcześniej świetnie radził sobie z rzutami karnymi. I znów był górą broniąc strzał Adamczyka. Potrzebna była dogrywka. Na dwie minuty przed końcem: "Miłoszewicz centruje, Okoński przedłuża piłkę piętą, a ja z siedmiu metrów głową strzelam bramkę! I przesądzam o zwycięstwie Legii" - tak po latach wspominał Adam Topolski, który w drugim finale z rzędu był zdobywcą gola. To siódme trofeum drużyny w tych rozgrywkach. Niestety, mecz nie był tranbsmitowany przez telewizję, a Polskie Radio zakończyło nadawanie relacji po 90. minutach gry. Takie czasy...

24 czerwca 1981, Kalisz, Stadion Miejski
Legia Warszawa - Pogoń Szczecin 1:0 po dogr.
1:0 Topolski 118
Sędzia: Jarguz (Suwałki), Publiczność: 12000
Legia: Kazimierski, Topolski, Janas, Załężny (91 Sobczyński), Milewski, J. Baran, Majewski, Miłoszewicz, Kusto, Adamczyk, Okoński.
Trener: Ignacy Ordon

Od lewej, stoją: Mirosław Okoński, Janusz Baran, Waldemar Tumiński, Ryszard Milewski, Krzysztof Adamczyk, Henryk Miłoszewicz, Marek Kusto, Paweł Janas, Stefan Majewski, Jacek Kazimierski, Adam Topolski przed pucharowym meczem z Valerengen Oslo w PZP na stadionie WP, 30 września 1981 roku.

DANIEL ŁUKASIK

DANIEL ŁUKASIK

Pomocnik, jeden z najzdolniejszych wychowanków Akademii Piłkarskiej Legii. W pierwszej drużynie rozegrał 53 spotkania, bez gola. Dwukrotny Mistrz Polski (2013, 2014) oraz dwa zdobyte Puchary Polski (2012, 2013) i to w wieku 23 lat. W dzisiejszych czasach to rzadkość. Za trenera Jana Urbana, sezonie 2012/13 stał się podstawowym zawodnikiem drużyny. Po kontuzji i zmianie trenera na Henninga Berga, coraz rzadziej na boisku. Waleczny, nieustępliwy defensywny pomocnik, z dobrym przeglądem pola i dokładnym dalekim podaniem. Groźny również w akcjach ofensywnych. W reprezentacji Polski 5 spotkań, 1 gol. Wszystkie mecze w kadrze rozegrał jako piłkarz Legii. Obecnie jest piłkarzem gdańskiej Lechii.

Link do materiałów wideo:

 

Daniel Łukasik - Legia Warszawa 2012/13

 

 

Dzień Dziecka na Legii 2014.

PIOTR CZACHOWSKI

PIOTR CZACHOWSKI

Pomocnik, obrońca. Rodowity warszawiak. W Legii był dwukrotnie, łącznie rozegrał tylko 23 mecze, bez gola. Za dwa mecze jesienią 1993 ma na koncie tytuł Mistrza Polski (1994). Początkowo był wypożyczony i od razu zadebiutował w warszawskim meczu pucharowym z Sampdorią Genua. Do końca sezonu był podstawowym graczem zespołu, z którym doszedł do półfinału Pucharu Zdobywców Pucharów. Latem grał już w Zagłębiu Lubin. Na tyle dobrze, że w plebiscycie redakcji Piłka Nożna zwyciężył w kategorii Piłkarz Roku (1991). Zaowocowało to transferem do włoskiego Udinese. Ponownie do Legii ściągnął go ówczesny sponsor klubu Janusz Romanowski, który zaczynał budować drużynę na Ligę Mistrzów. Jak nagle się pojawił, tak jeszcze szybciej został sprzedany do szkockiego Dundee. W reprezentacji Polski - 43 mecze i 1 gol. Dziś już trochę zapomniany piłkarz. Niesłusznie.

WALDEMAR TUMIŃSKI

WALDEMAR TUMIŃSKI

Obrońca, czasem pomocnik. Jeden z zawodników z dłuższym stażem. Przez dziesięć sezonów rozegrał dla Legii 241 spotkań i strzelił 4 gole. Dwukrotny zdobywca Pucharu Polski (1980, 1981). Przez lata gracz pierwszego składu. Ostatnie dwa sezony to już zdecydowanie mniejsza ilość rozegranych meczów. Solidny, twardo i ostro grający obrońca. Bez występów w reprezentacji Polski.

TOMASZ ARCEUSZ

TOMASZ ARCEUSZ

Skuteczny i widowiskowy napastnik. Przez sześć sezonów rozegrał 146 spotkań i strzelił 33 gole. Zawodnik, który bez kompleksów rywalizował o pierwszy skład m.in.: z Witoldem Sikorskim czy później Dariuszem Dziekanowskim i Jarosławem Araszkiewiczem. Najbardziej jego udany sezon to 1985/86, gdy należał do najlepszych snajperów pierwszej ligi. Jedenastokrotnie wystąpił w europejskich pucharach. Najbardziej wspominany dzięki czterem meczom Legii z Interem Mediolan w sezonach 1985/1986 i 1986/1987, w których zaprezentował się z bardzo dobrej strony, tocząc zacięte boje z najlepszymi wówczas obrońcami na świecie. Po wywalczeniu Pucharu Polski w 1989 roku, wyjechał do Finlandii, gdzie grał przez blisko dekadę. Nigdy nie zagrał w reprezentacji Polski.

Link do materiałów wideo:

 

1985 Legia Warszawa 3:0 Viking Stavanger

BOGDAN KWAPISZ

BOGDAN KWAPISZ

Napastnik. Łącznie w Legii przez siedem sezonów rozegrał 101 meczów i strzelił 20 goli. Dla drużyny wypatrzył go trener Jaroslav Vejvoda podczas jednej z gier kontrolnych zespołów rezerw. Pierwszego gola zdobywa w swoim debiucie w czerwcu 1973, w meczu z  IFK Norrkoeping w rozgrywkach Pucharu Intertoto. Udany debiutancki sezon przerwała kontuzja kolana. Później już nie doszedł do takiej formy. Jedyne sukcesy klubu w tamtym okresie - dwa zdobyte Puchary Polski - niestety go ominęły. Był wtedy na wypożyczeniu w bydgoskiej Zawiszy. Napastnik z dużym instynktem strzeleckim. Był szybki i sprytny, potrafił jednym skutecznym zwodem minąć obrońcę i celnie umieścić piłkę w siatce. Strzelał
dużo bramek z poza pola karnego, gdyż miał świetnie opanowany strzał z prostego podbicia, precyzyjny i bardzo trudny do obrony. Lubiany przez kibiców. Karierę piłkarską kończył w klubie polonijnym w Hamilton. Do dziś mieszka w Kanadzie.

Link do materiałów wideo:

 

1975 Legia Warszawa 4:0 Śląsk Wrocław

TADEUSZ BŁAŻEJEWSKI

TADEUSZ BŁAŻEJEWSKI

"Nie bazował na jakiejś nadzwyczajnej szybkości, ale był to silny, niezwykle skuteczny napastnik" - tak wspominał swojego kolegę z warszawskiej Legii Antoni Piechniczek. W pierwszej lidze grał tylko jako piłkarz Legii, przez 5 sezonów: 83 mecze i 44 zdobyte gole. Czołowy strzelec Legii przełomu lat 50. i 60. Uważany był za jednego z najlepszych polskich napastników tamtych lat, co najboleśniej odczuła gdańska Lechia, której Błażejewski aż dwukrotnie strzelił hat-tricka. Nie udało mu się zagrać w reprezentacji Polski.

MACIEJ IWAŃSKI

MACIEJ IWAŃSKI

Pomocnik, rozgrywający. Specjalista od stałych fragmentów gry, zwłaszcza rzutów wolnych. Od dziecka marzył o grze w Legii i w końcu dopiął swego. Przez trze sezony rozegrał 90 spotkań i zdobył 18 bramek, będąc dyrygentem i "mózgiem" drużyny. Triumfator w Pucharze Polski (2011), zdobywca Super Pucharu Polski (2008). Po przyjściu do klubu trenera Macieja Skorży, jego pozycja na boisku znacznie zmalała. Został nawet karnie zesłany do drużyny Młodej Ekstraklasy. Na pół roku przed końcem kontraktu został sprzedany do tureckiego Manisasporu Kulubu. W reprezentacji Polski rozegrał 10 spotkań, w większości jako piłkarz Legii i zdobył 2 gole. Zabrakło chyba przysłowiowej "kropki nad i", by osiągnąć "international level".

Linki do materiałów wideo:

 

2008 Legia Warszawa 2:2 Polonia Warszawa

 

2008 Wisła Płock 1:2 Legia Warszawa

 

2009 Brondby Kopenhaga 1:1 Legia Warszawa

 

2009 Legia Warszawa 2:2 Brondby Kopenhaga

 

2009 Piast Gliwice 1:1 Legia Warszawa

 

2009 GKS Bełchatów 0:1 Legia Warszawa

 

2010 Chicago Fire 0:3 Legia Warszawa

 

2010 Legia Warszawa 2:1 Cracovia Kraków

 

2010 Korona Kielce 1:4 Legia Warszawa

MARIUSZ PIEKARSKI

MARIUSZ PIEKARSKI

Pomocnik, rozgrywający, który przez trzy sezony rozegrał dla Legii 60 spotkań i strzelił 5 goli. Zdobył tytuł Mistrza Polski i Puchar Ligi (2002). Piłkarz o niecodziennym talencie, umiejętnościach i fantazji, które wcześniej prezentował na brazylijskich boiskach. Kontuzje, problemy zdrowotne i fakt, że nie zawsze futbol bywał na pierwszym miejscu, nie pozwoliły mu zostać piłkarzem z najwyższego topu. Karierę piłkarską zakończył zaledwie w wieku 28 lat. W reprezentacji Polski rozegrał dwa mecze, lecz żaden przed polską widownią. Dziś jest menadżerem piłkarskim.

WIESŁAW KORZENIOWSKI

WIESŁAW KORZENIOWSKI

Wychowanek Legii. Jak twierdzą obserwatorzy, dziennikarze i kibice z tamtych lat, pomocnik o wielkim talencie, świetny technik. Gdy latem 1963 roku wraz z Kazimierzem Górskim pojechał do Szwecji na międzynarodowy kurs szkoleniowy, ćwiczenia i pokazy piłkarskie filigranowego piłkarza wzbudziły zachwyt wszystkich uczestników. Nie potwierdzał jednak swojego wielkiego talentu na naszych boiskach. Grał bardzo dobrze, ale tylko w meczach ligowych. W spotkaniach europejskich pucharów już nie był wybierany do wyjściowego składu. Później w drużynie pojawił się Kazimierz Deyna i Korzeniowski też nie sprostał rywalizacji o miejsce w podstawowej jedenastce. Przez dziesięć sezonów rozegrał dla Legii 195 meczów i strzelił 22 gole. Dwukrotny Mistrz Polski (1969, 1970) oraz dwukrotny zdobywca Pucharu Polski (1964, 1966). W reprezentacji Polski tylko w kategorii juniorów. Zmarł 2 lutego 2004 w Warszawie.

PIOTR BRONOWICKI

PIOTR BRONOWICKI

Prawy obrońca, czasem pomocnik. Przez dwa sezony rozegrał 36 meczów, bez gola. Zdobywca Pucharu Polski (2008). Był zawodnikiem pierwszego składu za kadencji trenerów Dariusza Wdowczyka i Jacka Zielińskiego. Za kadencji Jana Urbana jeden z podstawowych graczy w Pucharze Ligi. Bardzo ambitny, nieustępliwy, zdecydowany i waleczny piłkarz. Bez występów w reprezentacji Polski. Młodszy brat Grzegorza, także piłkarza Legii.

TOMASZ SOKOŁOWSKI II

TOMASZ SOKOŁOWSKI

Obrońca lub pomocnik. W Legii przez trzy sezony rozegrał 91 meczów i strzelił 4 gole. Mistrz Polski (2006), choć wiosną tego roku nie było go już w klubie. Do tej pory raczej podstawowy zawodnik drużyny przez cały okres pobytu w Legii. Dynamiczny i szybki zawodnik, z dobrą grą jeden na jeden. Zawsze starał się wypracować sytuacje kolegom. Bez występów w pierwszej reprezentacji Polski.

ANDRZEJ SIKORSKI

ANDRZEJ SIKORSKI

W Legii przez pięć sezonów rozegrał 114 meczów i strzelił 4 gole. Kolejny reprezentant "pokolenia bez trofeum". Dwukrotny wicemistrz Polski (1985, 1986). Twardo grający obrońca, co nie zawsze wiązało się z aprobatą sędziów. Tak było m.in. w rewanżowym meczu w Pucharze UEFA z Interem Mediolan, gdzie musiał opuścić boisko po otrzymaniu czerwonej kartki. Przy rezultacie 0:1 Legia nie miała już szans na odrobienie strat. Przez lata ostoja warszawskiej defensywy, najpierw w parze z Edwardem Załężnym, a później z Krzysztofem Gawarą. W reprezentacji Polski rozegrał jedno spotkanie - był to mecz towarzyski z Koreą Północną rozegrany w 1986 roku. Członek klubowej Galerii Sław.

PUCHAR POLSKI 1990

PUCHAR POLSKI 1990

Legia w sezonie 1989/90, prowadzona przez trenera Rudolfa Kaperę, jak zwykle dysponowała mocną kadrą z wieloma reprezentantami kraju, m.in. Dariusz Wdowczyk, Zbigniew Kaczmarek, Roman Kosecki, Dariusz Kubicki, ale w lidze nie wiodło się najlepiej. Sezon zakończyli na siódmym miejscu. Za to w Pucharze Polski wyniki były zdecydowanie lepsze. Rozgrywki rozpoczęli od IV rundy wyjazdowym meczem ze Stalą Stalowa Wola. Gol Jacka Cyzio zapewnił awans do V rundy. Tam przeciwnikiem było sosnowieckie Zagłębie. Również ten mecz zakończył się jednobramkowym zwycięstwem. Autorem gola był eks-reprezentant kraju Stanisław Terlecki, który rok wcześniej dołączył do drużyny. W ćwierćfinale rywalem był gnieźnieński Mieszko. W stolicy Piastów legioniści rozgromili rywala 5:0. Strzelcami bramek byli: Cyzio, Kubicki 2, Kosecki i Terlecki. Rewanż w Warszawie to również srogie lanie drużyny Mieszka. Wynik 5:1 ustalili: Kosecki 2, Cyzio, Andrzej Łatka i Roman Nowicki. Drużynę w meczu półfinałowym prowadził już nie kto inny jak... Lucjan Brychczy, etatowy zastępca rezygnujących lub zwalnianych trenerów. Rywalem była Stal Mielec. Warszawski mecz wygrała Legia 2:0 po golach Koseckiego i Juliusza Kruszankina. Cztery dni później w Mielcu padł remis 2:2 - bramki: Łatka oraz Leszek Pisz i Legia po raz kolejny awansowała do finału. 17 czerwca, na stadionie łódzkiego Widzewa rywalem Legionistów był brązowy medalista Mistrzostw Polski - GKS Katowice. Legia wystąpiła w nietypowych strojach, białych koszulkach, w zielone, poprzeczne pasy. Stroje te były częścią rozliczenia wcześniejszego transferu Dariusza Wdowczyka do Celtiku Glasgow (więcej na ten temat tutaj). Sam mecz nie stał na najwyższym poziomie, a Legia gładko wygrała 2:0 po golach Cyzia i Koseckiego. Następnego dnia w relacjach prasowych dominował raczej temat bezsensownej interwencji policji w stosunku do kibiców niż wydarzeń na boisku. Dla Legii był to dziewiąty zdobyty Puchar Polski, a dla Lucjana Brychczego ósme trofeum - cztery razy jako piłkarz i czwarte w roli trenera!

Od lewej stoją: Zbigniew Robakiewicz, Kazimierz Orłowski (kierownik drużyny), Lucjan Brychczy (trener), Paweł Janas, Mieczysław Pisz, Jerzy Somow (masażysta), Dariusz Czykier, Marek Jóźwiak, Arkadiusz Gmur, Jacek Cyzio, dr Stanisław Machowski, Juliusz Kruszankin, Maciej Szczęsny.
W dolnym rzędzie: Jarosław Wojciechowski, Ks. Mariusz Zapolski, Dariusz Kubicki, Leszek Pisz, Roman Kosecki, Zbigniew Kaczmarek, Andrzej Łatka, Jacek Bąk i Robert Kucharski.

GRZEGORZ BRONOWICKI

GRZEGORZ BRONOWICKI

Piłkarz uniwersalny. Na ogół boczny obrońca, czasami pomocnik. Dla Legii, przez dwa sezony rozegrał 37 meczów, bez gola. Pojawił się w klubie wiosną 2006, stając się z miejsca podstawowym graczem drużyny. Mistrz Polski (2006). Dzięki świetnej postawie w drużynie Legii zauważony przez ówczesnego trenera reprezentacji Leo Beenhakkera. Również za grę w kadrze zbierał bardzo dobre recenzje (bohater meczu przeciwko Portugalii w elimanacjach do EURO i wyłączenie z gry Cristiano Ronaldo) i walnie przyczynił się do awansu kadry na Mistrzostwa Europy 2008. Niestety, kontuzja wyeliminowała go z udziału na samym turnieju. Miała również wpływ na dalsze lata jego kariery. Łącznie w kadrze rozegrał 14 spotkań, bez gola.

TOMASZ SOKOŁOWSKI I

TOMASZ SOKOŁOWSKI

Świetny technicznie, waleczny, z dobrym strzałem pomocnik. Łącznie przez dziesięć sezonów rozegrał 291 spotkań i strzelił 29 goli. Mistrz Polski (2002) oraz zdobywca Pucharu i Super Pucharu Polski (1997), a także Pucharu Ligi (2002). Ma w dorobku zdobyte wszystkie możliwe polskie trofea! Jego debiut w drużynie miał miejsce w pamiętnym meczu ćwierćfinałowym Ligi Mistrzów z Panathinaikosem Ateny, w marcu 1996 roku. Wszechstronny potrafiący grać zarówno po obu stronach pomocy, jak i w środku pola. Niezwykle lubiany piłkarz. Często zdobywał efektowne bramki, które kandydowały do gola sezonu. W reprezentacji Polski wystąpił 12 razy, zdobył jednego gola. Po zakończeniu kariery piłkarskiej, przez jakiś czas pracował jako trener młodszych roczników w Akademii Piłkarskiej Legii.

Linki do materiałów wideo:

 

1996 Legia Warszawa 2:0 Sokół Tychy

 

1996 Legia Warszawa 1:1 Besiktas Stambuł

 

1997 Legia Warszawa 2:0 GKS Katowice

 

1997 Legia Warszawa 4:0 Glenavon

 

1999 Legia Warszawa 4:0 Vardar Skopje

 

2002 Legia Warszawa 3:0 Wisła Kraków

 

2005 Legia Warszawa 5:1 Wisła Kraków

WITOLD SIKORSKI

WITOLD SIKORSKI

Napastnik. Kolejny przedstawiciel pokolenia bardzo zdolnych graczy bez tytułu mistrzowskiego. W Legii przez dziesięć sezonów rozegrał 229 meczów i strzelił 29 bramek. Dwukrotny zdobywca Pucharu Polski (1980, 1981). W sezonie 1981/82 wraz pod wodzą trenera Kazimierza Górskiego awansował do ćwierćfinału Pucharu Zdobywców Pucharów. Szczególnie pamiętany przez kibiców za warszawski mecz w Pucharze UEFA z Interem Mediolan jesienią 1986 roku. Zdobył w nim wyrównującego gola i dał impuls drużynie, która pokonała wielką włoską firmę 3:2. Niestety, w rewanżu było 0:1 i to Inter awansował do kolejnej rundy. W reprezentacji Polski dwa mecze, bez zdobytego gola.

Linki do materiałów wideo:

 

 1980 Legia Warszawa 5:0 Lech Poznań

 

1986 Legia Warszawa 3:2 Inter Mediolan

ANDRZEJ ŁATKA

ANDRZEJ ŁATKA

Błyskotliwy, widowiskowy, świetnie wyszkolony technicznie napastnik i skrzydłowy. W Legii przez siedem sezonów rozegrał łącznie 157 meczów i strzelił 23 gole. Dwukrotny zdobywca Pucharu Polski (1989, 1990) oraz Super Pucharu Polski (1989). Dziewięciokrotnie wystąpił w europejskich pucharach. Najbardziej zapamiętany, gdy uciszył stadion Camp Nou. W meczu z Barceloną w 1989, rozgrywanym w ramach Pucharu Zdobywców Pucharów, strzelił efektowną bramkę z kilkudziesięciu metrów. Kilkanaście miesięcy później, w kolejnym pucharowym meczu z Sampdorią Genua, miał już mniej szczęścia. Odniesiona przez niego kontuzja już na początku meczu, umożliwiła pojawienie się na boisku Wojciechowi Kowalczykowi, dla którego z kolei była to przepustka na stadionowe salony. Jeden z filarów w srebrnej drużynie U-18 podczas Mistrzostw Europy (1981). Grał we wszystkich spotkaniach turnieju, zdobywał gole i wraz z Dariuszem Dziekanowskim tworzyli bardzo groźną formację ofensywną. Bez występów w pierwszej reprezentacji Polski.

Link do materiału wideo:

 

1989 FC Barcelona 1:1 Legia Warszawa

MAREK KUSTO

MAREK KUSTO

Piłkarz, który pojawił się w wojskowym klubie, ponieważ... nie chciał już grać dla Wisły Kraków, klubu milicyjnego. Sprawę przenosin ułatwił fakt, że jego ojciec był oficerem Ludowego Wojska Polskiego. Lecz załatwianie formalności między wojskiem, a milicją trwało pół roku. Wreszcie w lipcu 1977 roku zadebiutował przed warszawską widownią, w rozgrywkach o Puchar Lata i już w piątej minucie strzelił swojego pierwszego gola dla Legii. Dziesięć dni później, w kolejnym meczu na Łazienkowskiej ustrzelił hat-tricka! Napastnik, który miał niesamowitą szybkość i dynamikę. Błyskotliwy technik. Gdy miał swój dzień grał jak artysta, zachwycając kibiców. Dla Legii rozegrał przez pięć sezonów 161 meczów, strzelił 51 goli. Dwukrotny zdobywca Pucharu Polski (1980, 1981). W reprezentacji Polski zagrał 19 razy, zdobywając 3 gole. Trzykrotnie w kadrze na Mistrzostwa Świata (1974, 1978, 1982), ale zagrał dopiero na trzecim turnieju.

Link do materiałów wideo:

 

1980 Legia Warszawa 5:0 Lech Poznań

CZESŁAW CIUPA

CZESŁAW CIUPA

W CWKS-ie pojawił się jako kolejne wzmocnienie (był mistrzem Polski w 1954 z Polonią Bytom) i tak już bardzo mocnej ekipy. Jego debiutancki sezon tylko to potwierdził - kolejny dublet dla klubu. W sezonie 1960 - srebrny, a rok później brązowy medal Mistrzostw Polski. Przez sześć sezonów rozegrał  91 meczów, zdobywając 17 bramek. Widowiskowy i skuteczny napastnik, chociaż trochę w cieniu ówczesnych gwiazd Legii. W reprezentacji Polski zagrał 3 mecze (wszystkie jako zawodnik Legii), bez gola. Zmarł 29 lipca 1988 w Warszawie.

TOMASZ JARZĘBOWSKI

TOMASZ JARZĘBOWSKI

Warszawiak, od małego kibic Legii i jej wychowanek. W pierwszej drużynie rozegrał łącznie 138 meczów i strzelił 12 goli. Mistrz Polski oraz zdobywca Pucharu Ligi (2002). Pomocnik dobrze grający głową, o predyspozycjach do gry defensywnej jak i ofensywnej. Dość długo musiał udowadniać swoją przydatność dla zespołu. Najpierw był "za młody", później widzewski zaciąg. Dopiero końcówka ery trenera Franciszka Smudy i później trener Dragomir Okuka zrobili z niego gracza podstawowego składu. Drugi jego pobyt w Legii nie trwał za długo. Nie doczekał gry na nowym stadionie. Pojawili się nowi piłkarze... Także kontuzje, nie zawsze właściwe leczenie oraz rehabilitacje nie pozwoliły mu się w pełni rozwinąć. W reprezentacji Polski, jako piąty w historii wychowanek Legii, rozegrał dwa mecze, bez gola.

Linki do materiałów wideo:

 

2000 Wisła Kraków 3:3 Legia Warszawa

 

2001 Legia Warszawa 3:0 Pogoń Szczecin

ZYGMUNT GADECKI

ZYGMUNT GADECKI

Napastnik, skrzydłowy, pomocnik. W Legii przez dwa sezony rozegrał 44 spotkania i strzelił 6 goli. Wicemistrz Polski (1960). Błyskotliwy, szybki skrzydłowy o niezłej technice. Jako piłkarz Legii zadebiutował w reprezentacji Polski, w której rozegrał 5 meczów i zdobył 1 gola. Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Rzymie 1960. Zmarł 21 listopada 2000 w Gdyni.

TADEUSZ WAŚKO

TADEUSZ WAŚKO

 

Prawy pomocnik pierwszych lat powojennych. Do Legii trafił po likwidacji jednostki wojskowej w Częstochowie i był jednym z pierwszych,  liczących się zawodników z prawdziwą piłkarską przeszłością. Przed II wojną reprezentował Wisłę Kraków. W czasie okupacji uczestnik rozgrywek konspiracyjnych w Piasecznie.

 Początkowo drużyna Legii rozgrywała mecze kwalifikacyjne w okręgach, w ramach eliminacji do ogólnopolskich rozgrywek o tytuł mistrza kraju oraz mecze towarzyskie. Tadeusz Waśko uczestniczył w pamiętnych pierwszych, powojennych meczach towarzyskich, m.in. ze szwedzkim IFL Norrkoping (1:1) w 1946 roku. Dopiero dwa lata później roku Legii udało się awansować do najwyższej klasy rozgrywek. Był podstawowym graczem drużyny, która ten awans wywalczyła oraz w debiutanckim sezonie ligowym. Jednak zdrowie nie pozwoliło mu długo grać na najwyższym poziomie. Waśko w drużynie Legii przez dwa sezony rozegrał 37 meczów i zdobył 6 goli. Reprezentant Polski - 7 meczów, bez gola. Zmarł 4 maja 1980 w Otwocku.