MARCIN BURKHARDT

MARCIN BURKHARDT

Pomocnik, rozgrywający. Przez trzy sezony rozegrał 74 mecze i strzelił 10 goli. Mistrz Polski (2006) i zdobywca Pucharu Polski (2008). Początkowo wypożyczony z Amiki Wronki, która odsunęła go od drużyny za nieco "rozrywkowy" sposób spędzania wolnego czasu podczas zimowych przygotowań. W Legii zaaklimatyzował się błyskawicznie. W sezonie mistrzowskim należał do najlepszych piłkarzy drużyny i miał bardzo duży udział w zdobyciu trofeum. Legia zdecydowała się go definitywnie wykupić i do czasu przyjścia Miroslava Radovicia był najdroższym transferem w historii klubu. W miarę upływu czasu jego pozycja na boisku słabła. Miała na to wpływ przerwa spowodowana kontuzją, ale też pojawienie się kolejnych piłkarzy o zbliżonych możliwościach: Rogera Guerreiro czy Piotra Gizy. Bardzo dobrze ułożona lewa noga, bardzo precyzyjne dośrodkowania i niebezpieczne dla rywali strzały z dalszej odległości. Bardzo dobra technika, lekkość w grze i inteligencja na boisku. Świetnie zapowiadający się piłkarz. Wróżono mu wielką karierę, lecz zbyt lekkomyślne podejście do życia nie wyniosło go na piedestał. Reprezentant Polski - 10 meczów, 1 gol, ale nie jako piłkarz Legii. Ostatni zawodnik, który grał w Legii z nr. 10. Obecnie, numer ten jest zastrzeżony dla uczczenia pamięci Kazimierza Deyny.

Linki do materiałów wideo:

 

2006 Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski 0:4 Legia Warszawa

 

2006 Odra Wodzisław 1:2 Legia Warszawa

 

2006 Legia Warszawa 5:0 Wisła Płock

 

2006 Legia Warszawa 2:1 Odra Wodzisław

KRZYSZTOF IWANICKI

KRZYSZTOF IWANICKI

Warszawiak, choć Legia to dopiero czwarty ze stołecznych klubów, w którym występował. Przez sześć sezonów rozegrał 186 meczów i strzelił 27 goli. Dwukrotny zdobywca Pucharu Polski (1989, 1990) oraz Super Pucharu Polski (1989). Półfinalista Pucharu Zdobywców Pucharów (1991), gdzie wystąpił we wszystkich meczach, w pełnym wymiarze czasowym. Jego bramka w końcówce rewanżowego spotkania z Aberdeen zapewniła drużynie awans do 1/4 finału. Kolejny piłkarz z czasów Legii pełnej krajowych gwiazd, ale bez tytułu mistrzowskiego. Zawodnik kreowany na następcę Andrzeja Buncola, z predyspozycjami do kierowania grą drużyny, choć miejsce w podstawowym składzie wywalczył dopiero za kadencji trenera Jerzego Engela. Znakomicie wyszkolony technicznie, niezwykle efektownie i błyskotliwie grający piłkarz. W europejskich pucharach miał okazję grać przeciwko wielkim klubom, takim jak Inter Mediolan, Bayern Monachium, FC Barcelona, Aberdeen, Sampdoria Genua czy Manchester United. Jego gol strzelony Bayernowi, we wrześniu 1988 roku na Stadionie Olimpijskim w Monachium, jest uważany za jedną z najpiękniejszych polskich bramek w rozgrywkach europejskich pucharów. Brat Leszka, też piłkarza Legii. Niestety, nigdy nie było im dane zagrać razem.

Linki do materiałów wideo:

 

1988 Bayern Monachium 3:1 Legia Warszawa

 

1988 Legia Warszawa 3:0 Lech Poznań

 

1989 Legia Warszawa 5:2 Jagiellonia Białystok

 

1991 Legia Warszawa 1:0 Aberdeen

 

MARIAN SCHALLER

MARIAN SCHALLER

Początkowo napastnik, później pomocnik. Dla Legii, przez dziesięć sezonów rozegrał 144 meczów i strzelił 8 goli. Jeden z czterech piłkarzy, który występował w każdym sezonie ligowym w okresie międzywojennym. Najstarszy zdobywca gola dla Legii przed wojną - 31 lat i 166 dni. W reprezentacji Polski rozegrał 4 mecze, bez gola. Bardzo dobrze wyszkolony technicznie, waleczny i wytrzymały. Wszechstronny, potrafiący grać niemal na każdej pozycji. Jako zawodowy podoficer Wojska Polskiego uczestnik kampanii wrześniowej. Walczył też w Powstaniu Warszawskim. W 1949 roku prowadził drużynę Legii. Zmarł 8 maja 1976 w Warszawie.

 

SUPER PUCHAR POLSKI 1997

SUPER PUCHAR POLSKI 1997

Od połowy lat siedemdziesiątych mecze Legii z Widzewem budziły wielkie emocje wśród kibiców. Dodatkowym smaczkiem finałowego meczu o Super Puchar była chęć rewanżu warszawskich piłkarzy za spotkanie z przed dwóch miesięcy, kiedy to Legia w decydującym meczu o tytuł Mistrza Polski, w ostatnich pięciu minutach straciła 3 bramki. Po sezonie 1996/97 w zespole Legii doszło do kilku zmian kadrowych. Do zagranicznego klubu wyjechał Cezary Kucharski. A pojawili się Bartosz Karwan i Kenneth Zeigbo, piłkarz nigeryjskiego pochodzenia. Dla obu piłkarzy ten mecz był debiutem w Legii i od początku byli wyróżniającymi się postaciami. Jednak to Widzew jako pierwszy zdobył bramkę. Legia podrażniona utratą gola zaczęła grać coraz płynniej. Coraz bardziej niebezpieczny dla rywali stawał się Zeigbo. Na minutę przed końcem pierwszej połowy strzelił na bramkę Widzewa lecz bramkarz rywali wybronił uderzenie. Po kolejnej minucie był już jednak remis. Po sprytnym zagraniu i strzale Nigeryjczyk zdobył swojego pierwszego gola dla Legii. Oczywiście jak na piłkarza afrykańskiego przystało, radość po zdobyciu bramki okraszona była tradycyjnym "rytualnym" tańcem radości. Gol "do szatni" na ogół dodaje animuszu drużynie. Tak też było i tym razem. Druga połowa to absolutna dominacja piłkarzy kierowanych przez trenera Mirosława Jabłońskiego i popis gry Zeigbo. Na dziesięć minut przed końcem padła rozstrzygająca bramka. Główny bohater widowiska po raz kolejny zakręcił obrońcami rywala, dośrodkował do nadbiegającego Tomasza Sokołowskiego, który precyzyjnym strzałem umieścił piłkę w siatce. Widzew jeszcze ruszył do ataku, licząc pewnie na powtórkę scenariusza z meczu czerwcowego, lecz wynik już nie uległ zmianie. Kapitan Legii, Ryszard Staniek odebrał okazały puchar, by z resztą drużyny zaprezentować go kibicom. To był trzeci zdobyty Super Puchar w historii klubu. 

3 sierpnia 1997, Stadion Wojska Polskiego w Warszawie
Legia Warszawa - Widzew Łódź 2:1
0:1 Jacek Dembiński (36)
1:1 Kenneth Zeigbo (45)
2:1 Tomasz Sokołowski I (78)

W górnym rzędzie, od lewej: Jacek Magiera, Patrick Ndah (46' Dariusz Czykier), Kenneth Zeigbo, Marcin Mięciel, Grzegorz Szamotulski, Jacek Bednarz

W dolnym rzędzie: Bartosz Karwan (62' Dariusz Solnica), Sylwester Czereszewski, Paweł Skrzypek (72' Jacek Kacprzak), Tomasz Sokołowski I, Ryszard Staniek

ADAM MAJEWSKI

ADAM MAJEWSKI

Pomocnik, rozgrywający. Przez cztery sezony rozegrał 152 spotkania i strzelił 7 goli. Mistrz Polski i zdobywca Pucharu Ligi (2002). Przez cały swój pobyt w Legii był jej jednym z podstawowych zawodników. Wszechstronny, dynamiczny, piłkarz od "czarnej roboty", ale i potrafiący rozegrać piłkę. W tym też okresie rozegrał swój jedyny mecz w reprezentacji Polski, z Macedonią wygrany 3:0.

STEFAN MAJEWSKI

STEFAN MAJEWSKI

Pomocnik, obrońca. Kolejny przedstawiciel pokolenia wybitnych piłkarzy bez tytułu mistrzowskiego. W Legii przez siedem sezonów rozegrał 182 meczów i strzelił 18 goli. Dwukrotny zdobywca Pucharu Polski (1980, 1981). Miał mocne wejście do drużyny. W swoim debiucie w barwach Legii w meczu ze Śląskiem Wrocław (4 marca 1979) strzelił dwa gole. Piłkarz niezwykle waleczny i ambitny, szybki, solidny i niezawodny. W reprezentacji Polski rozegrał 40 spotkań i zdobył 4 bramki. Dwukrotny uczestnik Mistrzostw Świata (1982 - brązowy medal, 1986). Po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem. Prowadził kilka drużyn pierwszoligowych, ale nigdy nie był trenerem Legii. Jesienią 2009, w dwóch końcowych meczach eliminacji Mistrzostw Świata był selekcjonerem pierwszej reprezentacji Polski. Obecnie dyrektor sportowy w PZPN.

FELIKS NIEDZIÓŁKA

FELIKS NIEDZIÓŁKA

Środkowy obrońca. Kolejny wychowanek Mazura Karczew, po Władysławie Grotyński i Antonim Trzaskowskim, którego dla Legii wypatrzył trener Jaroslav Vejvoda. Przez niemalże dekadę rozegrał dla Legii 224 meczów, strzelił dwa gole. Dwukrotny Mistrz Polski (1969, 1970) oraz zdobyte dwa Puchary Polski (1966, 1973). Przez długie lata ostoja defensywy warszawskiego zespołu. Półfinalista Pucharu Europy. W rozgrywkach tych uzbierał łącznie aż 22 występy, lecz do reprezentacyjnej drużyny nigdy nie zdołał się przebić, co byłoby ukoronowaniem jego kariery. Niezwykle lubiany, ambitny, twardo grający piłkarz drugiej Wielkiej Legii.

ZBIGNIEW MANDZIEJEWICZ

ZBIGNIEW MANDZIEJEWICZ

Pomocnik, obrońca. Dołączył do drużyny jako jeden z czołowych piłkarzy polskiej ligi. Był dużym wzmocnieniem drużyny. Przez trzy sezony zagrał 104 spotkania, zdobył 10 goli. Dwa razy dublet (1994, 1995). Ambitny, silny i doświadczony, co udowodnił w rozgrywkach Ligi Mistrzów, gdzie doszedł do ćwierćfinału. Znakomite recenzje zebrał m.in. za bezbramkowy pojedynek w Blackburn, gdzie skutecznie dowodził warszawską defensywą, zastępując na środku obrony kontuzjowanego wówczas Jacka Zielińskiego. Jedyny gracz podstawowego składu Legii występującej w Lidze Mistrzów, któremu nie dane było zagrać dla polskiej reprezentacji. Zdecydowanie jeden z najlepszych polskich graczy pierwszej połowy lat 90. Niezwykle lubiana postać również poza boiskiem.

 

Link do materiałów wideo:

 

1995 Legia Warszawa 3:0 Raków Częstochowa

DOSSA JÚNIOR

DOSSA JÚNIOR

Środkowy obrońca. Portugalczyk z cypryjskim paszportem do Legii trafił latem 2013 roku. W pierwszym sezonie pobytu przy Łazienkowskiej nie tylko wywalczył sobie miejsce w podstawowej jedenastce drużyny, ale także zapracował na miano jednego z najlepszych środkowych obrońców występujących w ekstraklasie. Przez dwa sezony rozegrał łącznie 53 mecze, w których strzelił cztery gole. Na koncie ma tytuł Mistrza Polski (2014) oraz Puchar Polski (2015). Najwięcej emocji dał kibicom w meczach ze Śląskiem Wrocław  i Lechem Poznań jesienią 2014. W pierwszym z nich zdobył dwie bramki, a Legia wygrała 4:3, natomiast w potyczce z "Kolejorzem" strzelił gola w ostatniej minucie, doprowadzając do wyrównania. Urodził się w Mozambiku, wychował w Portugalii, a reprezentuje barwy Cypru. W drużynie narodowej zaliczył trzynaście występów, w których nie strzelił żadnego gola. Szwagier Helio Pinto.

Link do materiałów wideo:

 

2014 Legia Warszawa 2:2 Lech Poznań

KRZYSZTOF RATAJCZYK

KRZYSZTOF RATAJCZYK

Twardy, waleczny i nieustępliwy boczny obrońca. "Król" lewej strony boiska. Mocno zbudowany, z charakterystyczną fryzurą budził postrach napastników rywali. W Legii od lata 1991 roku i już od razu, w wieku 20 lat stał się podstawowym zawodnikiem. Wraz z Jackiem Zielińskim, Markiem Jóźwiakiem oraz Zbigniewem Mandziejewiczem tworzyli najlepszy blok obronny w Polsce, w połowie lat 90. Jeden z bardziej utytułowanych zawodników klubu. Dwa razy zdobył dublet (1994, 1995) i raz Super Puchar Polski (1994), a powinien mieć jeszcze na koncie tytuł mistrzowski za rok 1993, odebrany przez PZPN. Ćwierćfinalista Ligi Mistrzów w sezonie 1995/96. Mimo młodego wieku jeden z wiodących piłkarzy na boisku i poza nim. W reprezentacji Polski wystąpił 16 razy i strzelił 3 gole.

Linki do materiałów wideo:

 

1993 Olimpia Poznań 1:3 Legia Warszawa

 

1995 Legia Warszawa 2:1 Pogoń Szczecin

 

 

ADAM TOPOLSKI

ADAM TOPOLSKI

Jeden z niezwykle cenionych  i lubianych piłkarzy Legii. Ofensywnie grający prawy obrońca. Bojowy, waleczny, z mocnym uderzeniem z dystansu. Z "eLką" na piersi przez dziesięć sezonów rozegrał 288 meczów i strzelił 23 gole. Trzykrotny zdobywca Pucharu Polski (1973, 1980, 1981). Po odejściu Kazimierza Deyny, kapitan drużyny. Ambitny i nieustępliwy czym zapracował na swoje miejsce w historii klubu. Nigdy nie zagrał w pierwszej reprezentacji Polski, chociaż był etatowym zawodnikiem kadry U-23. Karierę zawodniczą kończył w Stanach Zjednoczonych. Tam tworzył polską kolonię, wolne chwile i święta spędzając z byłymi kolegami z boiska: Kazimierzem Deyną, swoim szwagrem Piorem Mowlikiem, Krzysztofem Sobieskim czy Stanisławem Terleckim. „Adam Topolski, najlepszy obrońca Polski” - tak śpiewali kibice Legii, a klub uhonorował go miejscem w Galerii Sław.

Link do materiałów wideo:

 

1980 Legia Warszawa 5:0 Lech Poznań

HORST MAHSELI

HORST MAHSELI

Początkowo napastnik, później boczny obrońca. Do Legii dołączył jako Mistrz Polski z poprzedniego sezonu zdobyty z Polonią Bytom. Od razu stał się podstawowym zawodnikiem zespołu i od razu zaczął święcić kolejne triumfy. Ma na koncie kolejne trzy mistrzostwa (1955, 1956, 1969) oraz cztery Puchary Polski (1955, 1956, 1964, 1966). Przez piętnaście sezonów rozegrał z "eLką" na piersi 347 spotkań i zdobył dwa gole. Jeden z rekordzistów w ilości Podobnie jak Lucjan Brychczy jest łącznikiem między I a II Wielką Legią. Szybki, bojowy, pewny i nieustępliwy w grze boczny obrońca, potrafiący łączyć obowiązki defensora z zadaniami ofensywnymi. Świadkowie jego gry mówią, że był to "żelazny obrońca", ale poza boiskiem bardzo lubiany. W reprezentacji Polski - 9 meczów. Pod koniec lat 40. władze komunistyczne nakazały mu "spolszczyć" swoje imię i nazwisko, dlatego można spotkać się z pisownią jego danych: Antoni Jan Maseli. W połowie lat siedemdziesiątych, po emigracji do Niemiec powrócił do pisowni właściwej Horst Lothar Mahseli. Zmarł w Niemczech 3 grudnia 1999 roku.

MISTRZOSTWO POLSKI 1994

MISTRZOSTWO POLSKI 1994

Po odebraniu tytułu mistrzowskiego w poprzednim sezonie zespół startował do kolejnych rozgrywek z ujemnym bilansem punktowym (minus trzy punkty). Była to kolejna kara nałożona na klub przez PZPN. Jednak na złość całemu polskiemu środowisku piłkarskiemu zespół odrodził się na nowo. Sponsorem jeszcze wtedy wojskowej drużyny był Janusz Romanowski, pierwszy biznesmen, który pojawił się w polskiej piłce. Mimo to klub na początku sezonu musiał ratować sytuację finansową klubu. Sprzedano więc czołowego strzelca drużyny - Macieja Śliwowskiego. Pojawił się za to ponownie w Legii Dariusz Dziekanowski. Jednak też pograł tylko do końca rundy jesiennej. Drużynę prowadził Janusz Wójcik. Pod jego batutą zespół siedem meczów wygrał, osiem zremisował i dwukrotnie schodził z boiska pokonany. W styczniu 1994 niespodziewanie trener Wójcik opuścił zespół. Jego miejsce zajął Paweł Janas, który do tej pory był asystentem. W drużynie pojawił się też Jerzy Podbrożny, były ligowy król strzelców. Do zespołu wprowadził się bardzo dobrze. W rundzie wiosennej strzelił 11 goli, a Legia nie przegrała żadnego meczu. Decydujący mecz o tytule miał miejsce w Warszawie. Rywalem był Górnik Zabrze, który jeśli chciał wygrać ligę, musiał w tym meczu zwyciężyć. Ich taktyka była podobna jak w półfinałowym meczu o Puchar Polski, który odbył się kilka dni wcześniej: "kosić wszystko, co powyżej murawy". W efekcie kończyli grę w ósemkę, po faulach - wszystkich - na Krzysztofie Ratajczyku. Gol przez nich zdobyty też wzbudza kontrowersje. Chwilę wcześniej piłka znajdowała się poza linią boczną, jednak sędzia nie przerwał gry. Stan meczu wyrównał Adam Fedoruk, po strzale głową wykorzystując dośrodkowanie z rzutu rożnego. Legii wystarczał remis i takim rezultatem zakończyło się to spotkanie. Był to piąty tytuł mistrzowski w historii warszawskiej Legii.

15.06.1994: Legia Warszawa 1-1 (0-1) Górnik Zabrze
0-1 42 min. Marek Szemoński
1-1 70 min. Adam Fedoruk

Legia: Zbigniew Robakiewicz - Jacek Zieliński (15. Marek Jóźwiak), Juliusz Kruszankin, Krzysztof Ratajczyk, Grzegorz Wędzyński, Marcin Jałocha, Leszek Pisz, Radosław Michalski, Adam Fedoruk, Jerzy Podbrożny, Wojciech Kowalczyk.

Mistrzostwo zdobyli także: Maciej Szczęsny, Zbigniew Mandziejewicz, Maciej Śliwowski, Dariusz Czykier, Zbigniew Grzesiak, Arkadiusz Gmur, Piotr Czachowski, Dariusz Bayer, Andrzej Głowacki, Dariusz Dziekanowski, Dariusz Szeląg, Hubert Kopeć.

Trenerzy: Janusz Wójcik (do końca rundy jesiennej), Paweł Janas (od rundy wiosennej).

Drużyna Legii wiosną 1994, górny rząd od lewej: Bogusław Łobacz (kierownik drużyny), Jerzy Podbrożny, Krzysztof Ratajczyk, Wojciech Kowalczyk, Grzegorz Wędzyński;
Środkowy rząd: Paweł Janas (trener), Juliusz Kruszankin, Radosław Michalski, Arkadiusz Gmur, Maciej Szczęsny, Zbigniew Robakiewicz, Jacek Zieliński, Marek Jóźwiak, Stanisław Machowski (lekarz); W dolnym rzędzie: Adam Fedoruk, Andrzej Szeląg, Leszek Pisz, Hubert Kopeć, Zbigniew Mandziejewicz, Jacek Bayer, Marcin Jałocha.

Link do materiałów wideo:

 

1994 Legia Warszawa 1:1 Górnik Zabrze

 

 

ŁUKASZ FABIAŃSKI

ŁUKASZ FABIAŃSKI

Bramkarz, następca Artura Boruca. Przez dwa sezony rozegrał 65 spotkań. Mistrz Polski (2006). Bardzo utalentowany bramkarz. Pewny i skuteczny punkt drużyny, "siła spokoju". Po odejściu z Legii do Arsenalu Londyn bardzo długo zmagał się z kontuzjami. Dwukrotny zdobywca piłkarskiego Oscara dla najlepszego ligowego bramkarza (2006, 2007). W reprezentacji Polski rozegrał do dziś 28 meczów. Był w kadrze na Mistrzostwa Świata 2006 oraz EURO 2008. Dziś, z realną szansą jako bramkarz numer jeden na EURO 2016.

Linki do materiałów wideo:

 

2005 GKS Bełchatów 0:3 Legia Warszawa

 

2006 Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski 0:4 Legia Warszawa

 

PIOTR MOWLIK

PIOTR MOWLIK

Bramkarz. W Legii przez sześć sezonów rozegrał 168 meczów, zdobywca Pucharu Polski (1973). Niezwykle solidny, pracowity bramkarz. Mimo
niedużego, jak na zawodnika na tej pozycji wzrostu, bardzo skoczny. Reprezentant Polski - 21 meczów. Zdobywca srebrnego medalu na
Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu 1976 oraz III miejsca na Mistrzostwach Świata w Hiszpanii w 1982 roku. Jego kariera często splatała się z karierą Jana Tomaszewskiego. Najpierw w Legii zastąpił go w bramce po niezbyt udanych meczach pucharowych. Później w finałowym meczu na Igrzyskach, po 20. minutach gry przy stanie 0:2, zrezygnowany Tomaszewski opuścił bramkę. I wreszcie w roku 1981 w meczu z Hiszpanią, który dla obu piłkarzy był meczem pożegnalnym z narodowym zespołem.

STANISŁAW FOŁTYN

STANISŁAW FOŁTYN

Wychowanek Legii. Bramkarz, pierwszy zawodnik, który zadebiutował w drużynie mając poniżej 18 lat, jednak przez długi okres był bramkarzem
rezerwowym. Stałe miejsce w bramce zespołu wywalczył dopiero pod koniec lat 50. Przez dziewięć sezonów rozegrał 167 meczów. Dwukrotny zdobywca Pucharu Polski (1964, 1966). Reprezentant Polski - 4 mecze - jako drugi wychowanek Legii (po Henryku Grzybowskim). Bardzo odważny, skoczny i pewny bramkarz. Zmarł 8 marca 2003 roku w Warszawie.

ADAM FEDORUK

ADAM FEDORUK

Prawy obrońca, pomocnik. W Legii trzy, ale owocne sezony. Rozegrał 81 meczów i strzelił 19 bramek. Dwa zdobyte dublety (1994, 1995) oraz Super Puchar Polski (1994). Bardzo bojowy, ofensywnie grający piłkarz, z mocnym strzałem. Jednak nie zawsze był piłkarzem pierwszego wyboru. Wszyscy znali jego zwód i... wszyscy się na niego nabierali. Zdobywca bramki na 1:1 w meczu z Górnikiem Zabrze, która dawała Legii mistrzostwo Polski 1994. W reprezentacji Polski 18 występów, jeden zdobyty gol. Po zakończeniu kariery piłkarskiej zaczął pracować jako trener.

Link do materiałów wideo:

 

 1995 Legia Warszawa 3:2 Stomil Olsztyn

1995 Legia Warszawa 2:0 GKS Bełchatów

DICKSON CHOTO

DICKSON CHOTO

Środkowy obrońca, "skała z Mozambiku". Przez dziesięć sezonów gry w Legii uznawany za jednego z najlepszych obrońców ligi. Filar legijnej defensywy. Rozegrał 209 meczów i zdobył 5 bramek. Byłoby więcej, ale miał okresy leczenia kontuzji. Zdobywca dwóch tytułów Mistrza Polski (2006, 2013), czterech Pucharów Polski (2008, 2011, 2012, 2013) i raz Super Puchar Polski (2008). W 2006 roku, w plebiscycie organizowanym przez tygodnik Piłka Nożna, został wybrany do jedenastki obcokrajowców polskiej Ekstraklasy. Serwis internetowy Legia LIVE! w corocznym plebiscycie "eLki" uhonorował piłkarza w najbardziej prestiżowej kategorii "Postać Roku" również za rok 2006. W tym samym roku wybrany "Sportowcem roku w Warszawie", w plebiscycie redakcji Życie Warszawy. Reprezentant Zimbabwe, uczestnik Pucharu Narodów Afryki (2004).
Bardzo lubiany, wiecznie uśmiechnięty. W ostatnim legijnym meczu żegnany przez kibiców owacją na stojąco i szpalerem utworzonym przez kolegów z drużyny. - Gdy szedłem do linii bocznej miałem świadomość, że to mój ostatni mecz w klubie, gdzie spędziłem tyle czasu. Kibice skandowali moje imię i nazwisko, zmienił mnie Michał Żewłakow, który również kończył karierę. Trochę złapało za serducho, łezka się w oku zakręciła - wspomina w pożegnalnym wywiadzie z Legia.Net

Link do materiałów wideo:

2006 Legia Warszawa 3:2 Górnik Zabrze

 

Szpaler dla Dicksona Choto i Michała Żewłakowa

 

FRANCISZEK CEBULAK

FRANCISZEK CEBULAK

Zawodowy podoficer Wojska Polskiego. W Legii dwukrotnie, przez osiem sezonów rozegrał 124 mecze, zdobył 2 gole. Wszechstronnie uzdolniony
sportowiec. Uprawiał szermierkę oraz boks. Jako piłkarz występował na pozycji środkowego pomocnika. Zdobywca - w turnieju towarzyskim - pucharu teatru Qui-Pro-Quo (1931). Pięć występów w reprezentacji Polski, uczestnik Igrzysk Olimpijskich 1936 w Berlinie - IV miejsce. W tym samym roku uczestnik - wraz z Edwardem Drabińskim, Józefem Nawrotem i Henrykiem Martyną - w głośnej podróży "Batorym" do Stanów Zjednoczonych. We wrześniu 1939 roku brał udział w kampanii wrześniowej. W czasie okupacji uczestnik rozgrywek konspiracyjnych. Po wojnie właściciel warsztatu hydraulicznego. Był też instruktorem sportu, specjalność boks i szermierka. Zmarł 4 sierpnia 1960 roku w Warszawie.

MARCIN MIĘCIEL

MARCIN MIĘCIEL

W Legii grał trzykrotnie, łącznie przez osiem sezonów rozegrał 248 meczów i strzelił 75 bramek. Widowiskowy, świetnie wyszkolony napastnik. Jego znak rozpoznawczy to strzały przewrotką. Mistrz Polski (1995), dwukrotny zdobywca Pucharu Polski (1995, 1997) oraz Super Pucharu Polski (1994, 1997). Miał być następcą Wojciecha Kowalczyka lecz początkowo przez silną konkurencję, później groźną kontuzję i problemy ze stabilizacją formy, tych oczekiwań do końca nie spełnił. Dzięki widowiskowym zdobytym bramkom i tak był ulubieńcem publiczności. Pięciokrotny reprezentant Polski - 1 gol. Pomimo gry w różnych klubach, zawsze pozostawał zagorzałym kibicem Legii.

 

Linki do materiałów wideo:

 

1995 Górnik Zabrze 0:1 Legia Warszawa

 

1996 Legia Warszawa 2:0 Panathinaikos Ateny

 

1998 Stomil Olsztyn 1:2 Legia Warszawa

 

1999 Vardar Skopje 0:5 Legia Warszawa

 

1999 Legia Warszawa 4:0 Vardar Skopje

 

Marcin Mięciel

 

 

Czerwiec 2014 - zdjęcie po meczu Reprezentacji Polski Fundacji Kibica z Reprezentacją 1 Ligi

 

 

HENRYK APOSTEL

HENRYK APOSTEL

Środkowy pomocnik, ruchliwy i skuteczny napastnik, który najlepsze piłkarskie lata spędził w Legii, chociaż nie był piłkarzem pierwszoplanowym. Rozegrał osiem sezonów (168 meczów i 34 bramki). Mistrz Polski (1969) i dwukrotny zdobywca Pucharu Polski (1964, 1966). Najlepsze mecze rozgrywał przeciwko swojemu macierzystemu klubowi - Polonii Bytom. Po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem. Jako szkoleniowiec klubowy również ma na swoim koncie tytuł Mistrza Polski, Puchar i Super Puchar Polski. Jako trener reprezentacji U-18 dwukrotnie doprowadził drużynę do wicemistrzostwa Europy (1980, 1981). W składzie grali m.in.: Dariuszowie Dziekanowski, Kubicki i Wdowczyk, Andrzej Łatka czy Zbigniew Kaczmarek. W latach 1993-1995 trener pierwszej reprezentacji Polski. Również działacz PZPN.

ANDRZEJ CEHELIK

ANDRZEJ CEHELIK

Lewoskrzydłowy pierwszej Wielkiej Legii, choć zdarzało mu się grać i po drugiej stronie boiska. Przez cztery sezony rozegrał 67 spotkań i strzelił 6 goli. Dwukrotnie zdobywał Mistrzostwo Polski (1955, 1956) oraz Puchar Polski (1955, 1956). Szybki, dynamiczny i bardzo dobrze wyszkolony technicznie piłkarz, z mocnym i celnym strzałem w pełnym biegu. Zawodnik podstawowej jedenastki za kadencji Janosa Steinera. Następny trener, Ryszard Koncewicz wystawiał go na przemian z Czesławem Ciupą. Zmarł 8 marca 1991 w Warszawie.

JULIUSZ KRUSZANKIN

JULIUSZ KRUSZANKIN

W Legii grał dwukrotnie i przez pięć sezonów rozegrał 136 spotkań, dziesięć razy wpisał się na listę strzelców. Jeden z najbardziej utytułowanych piłkarzy klubu. Defensywny pomocnik, stoper. Dwukrotny tytuł Mistrza Polski (1994, 1995), trzy razy zwyciężał w Pucharze Polski (1989, 1990, 1994) i dwa razy zdobył Super Puchar Polski (1989, 1994). No i jeszcze odebrane mistrzostwo za 1993 rok! Jeden z bohaterów remisowego meczu na Camp Nou z Barceloną (1:1) w Pucharze Zdobywców Pucharów, w 1989 roku. Skutecznie wyłączył z gry Michaela Laudrupa. W reprezentacji Polski rozegrał 7 spotkań, bramki nie zdobył.

Linki do materiałów wideo:

 

1992 Legia Warszawa 1:0 Stal Mielec

1993 Lech Poznań 2:2 Legia Warszawa

1993 Legia Warszawa 4:0 Szombierki Bytom

1994 Zawisza Bydgoszcz 0:6 Legia Warszawa

 

 

EDWARD ZAŁĘŻNY

EDWARD ZAŁĘŻNY

Zdecydowanie i ostro grający obrońca, stoper. Przez pięć sezonów rozegrał 137 meczów i strzelił 2 bramki. Dwa razy zdobywał Puchar Polski (1980, 1981). Reprezentant Polski - 4 mecze, bez gola. Taki opis znalazłem kiedyś o nim: " Przeciwnicy nazywali go "Łamaczem kości". Exterminator. Dzika furia. Szok i przerażenie. Wszystko, co było po Edku, to delikatny petting. Ten facet naprawdę brał głęboko do serca stwierdzenie, że "futbol to nie szachy". Piłkarski odpowiednik zmasowanego ataku nuklearnego." Podobno przyczyną takiego stylu gry była jego wada wzroku.

Link do materiałów wideo:

 

1982 Legia Warszawa 4:2 Widzew Łódź

MACIEJ RYBUS

MACIEJ RYBUS

Utalentowany pomocnik, skrzydłowy. W Legii, początkowo gracz Młodej Ekstraklasy, lecz błyskawicznie awansował do pierwszej drużyny, stając się z czasem ważnym ogniwem w zespole. Przez pięć sezonów rozegrał 146 spotkań i strzelił 16 goli. Trzy razy zdobywał Puchar Polski (2008, 2011, 2012) i raz Super Puchar Polski (2008). Przebojowy i dynamiczny, dobrze strzelający z dalszych odległości i z dokładnym dośrodkowaniem. Świetnymi meczami w lidze i europejskich pucharach zyskał status gwiazdy. Jeden z bohaterów rozgrywek Ligi Europy w sezonie 2011/12 i pamiętny gol w rewanżowym meczu ze Spartakiem Moskwa. Jak do tej pory, 40 razy wystąpił w kadrze narodowej, zdobywając 2 bramki. Uczestnik "polskiego" Euro 2012. Dziś w kadrze gra jako lewy obrońca. Zadeklarował, że w przyszłości zechce wrócić do Legii, by w końcu zostać mistrzem Polski.

Linki do materiałów wideo:

 

2008 GKS Bełchatów 2:2 Legia Warszawa

2009 Arka Gdynia 0:1 Legia Warszawa

 

2010 Śląsk Wrocław 0:1 Legia Warszawa

 

2011 Spartak Moskwa 2:3 Legia Warszawa

2011 Rozwój Katowice 1:4 Legia Warszawa

 

2011 Legia Warszawa 3:0 Zagłębie Lubin

JANUSZ BARAN

JANUSZ BARAN

W ciągu ośmiu sezonów w Legii rozegrał 177 meczów i zdobył 16 goli. Dwukrotny triumfator w Pucharze Polski (1980, 1981). Utalentowany i świetnie wyszkolony napastnik, później rozgrywający. Bardzo dobrze dryblujący i z predyspozycjami do gry kombinacyjnej. Jeden z ulubieńców kibiców, dzięki przebojowym i widowiskowym akcjom. Jedyny występ w reprezentacji Polski - 29 sierpnia 1979, w towarzyskim meczu z Rumunią.

BARTOSZ KARWAN

BARTOSZ KARWAN

W Legii grał dwukrotnie. Łącznie przez siedem sezonów rozegrał 193 mecze, strzelając 50 bramek. Dwukrotny Mistrz Polski (2002, 2006). W swoim debiucie zdobył Super Pucharu Polski (1997). Miał mocny początek w drużynie. Jesienią 1998, w siedmiu kolejnych meczach wpisywał się na listę strzelców. Dynamiczny i ambitny pomocnik, z ciągiem na bramkę. Jeden z lepszych graczy w Legii, widowiskowy, z dobrym uderzeniem, pomysłowym dryblingiem. W reprezentacji Polski rozegrał 22 mecze i zdobył 4 gole. Jeden z bohaterów eliminacji do Mistrzostw Świata 2002. Na sam turniej jednak nie pojechał przez kontuzję.

 

Linki do materiałów wideo:

 

1999 Legia Warszawa 3:0 Polonia Warszawa

 

2001 Legia Warszawa 3:0 Pogoń Szczecin

 

2001 Legia Warszawa 1:1 Valencia CF

PRZEŹDZIECKI I WACŁAW

PRZEŹDZIECKI WACŁAW

Napastnik, pomocnik. W Legii dziesięć sezonów ligowych - 175 meczów i 48 goli. Jeden z czterech piłkarzy obecny w każdej edycji ligi w okresie przedwojennym. Najmłodszy zdobywca gola dla Legii w tamtym czasie - 19 lat i 156 dni. Także zdobywca pierwszego, historycznego gola w lidze dla Legii. Bardzo wszechstronny, ofiarny i pracowity piłkarz, preferujący działania ofensywne. Konstruktor akcji. Mistrz Polski z Legią (1933), ale jako hokeista, także jako napastnik. W 1938 roku, społeczny trener Legii. W czasie okupacji uczestnik kampanii wrześniowej, walczył w Powstaniu Warszawskim. Brał udział w piłkarskich rozgrywkach konspiracyjnych. Po II wojnie, trener m.in. rezerw Legii i innych warszawskich drużyn. Zmarł 25 października 1979 roku w wieku 71 lat.

PRZEŹDZIECKI II HENRYK

PRZEŹDZIECKI HENRYK

Młodszy z braci. Wszechstronnie uzdolniony sportowo zawodnik. Pomocnik, jedna z czołowych postaci warszawskiej drużyny. Również rozegrał dziesięć sezonów - 96 spotkań, 6 zdobytych goli. Mimo skromnych warunków fizycznych, niezwykle pracowity, bojowy i waleczny. Bardzo impulsywny, mający stale na pieńku z sędziami, co często kończyło się karami lub dyskwalifikacjami. Jeden mecz w reprezentacji Polski. Dwukrotny Mistrz Polski (1933, 1951) jako hokeista, na pozycji bramkarza! Także reprezentant, uczestnik Mistrzostw Świata (1937) oraz Dwukrotny Olimpijczyk (1936, 1948). W 1939 uczestnik kampanii wrześniowej. Wzięty do niewoli i resztę wojny spędził w stalagu. Po zakończeniu czynnego uprawiania sportu poświęcił się pracy trenera. W latach 1953-1957 prowadził hokeistów Legii, współpracował również z kadrą narodową. Zmarł 1 listopada 1977 w Warszawie w wieku 68 lat.

ZYGFRYD BLAUT

ZYGFRYD BLAUT

Młodszy brat Bernarda. Pomocnik lub stoper. Przez sześć sezonów rozegrał 128 meczów, 1 strzelony gol. Dwukrotny zdobywca Mistrza Polski (1969, 1970) oraz Pucharu Polski (1973). Półfinalista (1969/70) Pucharu Europy Mistrzów Krajowych. Waleczny, "żelazny rezerwowy" II Wielkiej Legii. O jego roli w Legii – pierwszego rezerwowego obrońcy – napisano: "Gracz o nieprawdopodobnej intuicji. Jako stoper umiał się ustawić tak, że większość piłek kierowanych na pole karne trafiała do niego. Kiedy któryś z obrońców podstawowego składu nie mógł grać, wchodził Zyga i nikt nie mógł powiedzieć, że Legia była osłabiona." [1]. Jego karierę poważnie przyhamowała kontuzja ścięgna Achillesa, której nabawił się podczas sportowej wyprawy Legii do Hiszpanii i Ameryki Południowej (1971/1972). Jeden występ w reprezentacji Polski, bez gola. Po zakończeniu kariery piłkarskiej, trener m.in. Odry Opole. Zmarł 21 kwietnia 2005 w Opolu, w karetce w drodze do szpitala. Miał 62 lata.

[1]. ^ Andrzej Gowarzewski, Stefan Szczepłek, Bożena Lidia Szmel, Legia to potęga, Katowice 2004, str. 112

PUCHAR POLSKI 1966

PUCHAR POLSKI 1966

Sezon 1965/66 to pięćdziesięciolecie klubu i jak zwykle celowano w tytuł mistrzowski. Drużyna pod wodzą trenera Longina Janeczka grała jednak w kratkę i na koniec rozgrywek uplasowała się na szóstym miejscu. Zdecydowanie lepiej wiodło się w Pucharze Polski. Jak inne zespoły 1. ligowe, Legia dołączyła do rozgrywek od 1/16 finału. Pierwszym przeciwnikiem była Lechia Gdańsk. Wyjazdowy mecz zakończył się zwycięstwem wojskowych 2:0, po bramkach Ryszarda Skurzyńskiego lub Wiesława Korzeniowskiego i Henryka Apostela. W kolejnej rundzie rywalem był ŁKS Łódź i kolejne zwycięstwo w takim samym rozmiarze - gole zdobyli L. Brychczy i Janusz Żmijewski. Ćwierćfinał to wygrana po dogrywce 1:0 z Szombierkami Bytom (gol L. Brychczego). W 1/2 finału, wyjazdowa wygrana z Pogonią Szczecin 3:1, po bramkach H. Apostela, L. Brychczego i jednej samobójczej. Na mecz finałowy trzeba było jednak poczekać aż do początku następnego sezonu, ze względu na pierwsze tournee reprezentacji Polski po Ameryce Południowej. W międzyczasie w Legii doszło do zmiany trenera, Longina Janeczka zastąpił Jaroslav Vejvoda. Po dwóch ligowych kolejkach nowego sezonu, doszło do meczu finałowego o Puchar Polski. Spotkanie rozegrano na stadionie poznańskiej Warty, a przeciwnikiem był Górnik Zabrze. W regulaminowym czasie był remis 1:1, po golu niezawodnego L. Brychczego. Zwycięstwo i zdobycie czwartego Pucharu Polski zapewnił Legii Bernard Blaut, golem strzelonym w 120 minucie meczu.

15 sierpnia 1966, Poznań, Stadion im. 22 lipca
Legia Warszawa - Górnik Zabrze 2:1 (1:0, 1:1. 1:1) po dogr.
1:0 Brychczy 35, 1:1 Kuchta 57, 2:1 B. Blaut 120
Sędzia: Środecki (Wrocław), Publiczność: 15000
Legia: Grotyński, Mahseli, Zygmunt, Grzybowski, Woźniak, Gmoch, B. Blaut, Korzeniowski, Brychczy, Apostel, Żmijewski. Trener: Jaroslav Vejvoda.

 

Drużyna Legii podczas dekoracji za zdobycie Pucharu Polski w sezonie 1965/66.

Od lewej stoją: Henryk Grzybowski, Henryk Apostel, Jerzy Woźniak, Ryszard Skurzyński, Wiesław Korzeniowski, Horst Mahseli, Jacek Gmoch, Kazimierz Frąckiewicz, Bernard Blaut, Władysław Grotyński i Lucjan Brychczy.

PIOTR WŁODARCZYK

PIOTR WŁODARCZYK

 
Napastnik, który w Legii grał trzykrotnie. Przez łącznie siedem sezonów rozegrał 167 spotkań i strzelił 58 goli. Mistrz Polski (2006) oraz zdobywca Pucharu Polski (1997). Pierwszy w historii Legii zdobywca czterech goli w jednym meczu, które były jednocześnie wszystkimi strzelonymi przez drużynę - 4:0 w meczu z Hetmanem Zamość, w rozgrywkach Pucharu Polski 2005/2006. Dopiero za trzecim razem stał się podstawowym zawodnikiem drużyny. Wspólnie z Markiem Saganowskim tworzyli bardzo zgrany i bramkostrzelny duet. Łatwo dochodził do sytuacji strzeleckich. Niestety, nie wszystkie udawało mu się wykorzystać. Zdobywca decydującej o mistrzostwie Polski bramki w meczu z Górnikiem w Zabrzu. W następnym sezonie odsunięty od drużyny bez podania przyczyny i w konsekwencji nie przedłużono z nim kontraktu. Ulubieniec kibiców, czasem z ironicznym podtekstem. Pogodny i wesoły człowiek, pozytywna postać.
Czterokrotny reprezentant Polski, 1 zdobyty gol. Brat lekkoatletki Urszuli Włodarczyk.

Linki do materiałów wideo:

 

2004 Legia Warszawa 7:2 Polonia Warszawa

 

2004 GKS Katowice 0:3 Legia Warszawa

 

2005 Legia Warszawa 5:1 Wisła Kraków

 

2006 Górnik Zabrze 0:1 Legia Warszawa

 

2006 Legia Warszawa 2:3 Szachtar Donieck

 

2007 Legia Warszawa 2:1 ŁKS Łódź

 

2007 Wisła Płock 0:3 Legia Warszawa

 

2007 Legia Warszawa 3:1 Pogoń Szczecin

 

Piotr Włodarczyk - kompilacja # 1

 

Piotr Włodarczyk - kompilacja # 2

 

 

Czerwiec 2014 - zdjęcie po meczu Reprezentacji Polski Fundacji Kibica z Reprezentacją 1 Ligi

 

LONGIN JANECZEK

LONGIN JANECZEK

Niezwykle waleczny środkowy napastnik. W Legii, przez osiem rozegrał 66 spotkań i strzelił 27 goli. Dwukrotnie dublet (1955, 1956). Najstarszy legionista z tytułem mistrzowskim. Wyróżniał się pracowitością, bardzo bojowy i twardo grający piłkarz. "Odkrywca" dla Legii Ernesta Pola, z którym zdążył jeszcze wspólnie zagrać w drużynie. W Wieku 37 lat, po zakończeniu kariery piłkarskiej pracował jako trener. Wicemistrz Polski z juniorami Legii (1962). Z drużyną seniorów dwukrotnie przyczynił się do zdobycia Pucharu Polski (1964, 1966). Podpułkownik Wojska Polskiego. Zmarł 11 lutego 2001 w Warszawie.

Link do materiałów wideo:

 

1951 CWKS Warszawa 3:2 Unia Chorzów

WŁADYSŁAW DĄBROWSKI

WŁADYSŁAW DĄBROWSKI

"Władek Dąbrowski, najlepszy napastnik Polski" - tak śpiewali kibice w połowie lat siedemdziesiątych. Przez cztery sezony rozegrał 134 meczów i zdobył 50 bramek. Bardzo efektowny, przebojowy i skuteczny zawodnik, jeden z najlepszych w historii klubu. Niestety, bez żadnego zdobytego trofeum. Trzykrotnie był najskuteczniejszym strzelcem zespołu. 10 lutego 1974 roku Dąbrowski, po uderzeniu z woleja, strzelił pięknego gola w towarzyskim meczu na Camp Nou wielkiej Barcelonie. Legioniści zremisowali wówczas w obecności 40 tysięcy widzów z liderującymi ówcześnie w Primera Division podopiecznymi słynnego Rinusa Michelsa 1:1, a sam Dąbrowski wspominał swą bramkę zdobytą w stolicy Katalonii jako jedną z najefektowniejszych ze wszystkich, które udało mu się kiedykolwiek zdobyć. W 1975 roku zaliczył też pamiętny ligowy hat-trick przeciwko stołecznej Gwardii. Po zakończeniu kariery sędzia piłkarski. Laureat "kryształowego gwizdka" przyznawanego przez redakcję katowickiego "Sportu". W maju 2005 roku dołączył do Galerii Sław.

JAKUB KOSECKI

JAKUB KOSECKI

W Legii, z przerwami na wypożyczenia, od 2009 roku. Rozegrał 103 mecze i zdobył 20 bramek. Na koncie dwa tytuły Mistrza Polski (2013, 2014) oraz trzy wygrane trofea Pucharu Polski (2012, 2013, 2015). Syn Romana. Napastnik, widowiskowy skrzydłowy. Pewny siebie i swoich umiejętności. W pewnym momencie jedna z kluczowych postaci w drużynie, zwłaszcza za drugiej kadencji trenera Jana Urbana. Motor napędowy zespołu oraz egzekutor. Piłkarz, który robił różnicę, o dużym potencjale. Niektórzy wróżyli mu większą karierę niż ojcu. Nie tak silny fizycznie jak on, ale nadrabia to sprytem i techniką. Niestety, kontuzje i urazy miały duży wpływ na jej rozwój. Pięciokrotny reprezentant kraju, jedna strzelona bramka.

Linki do materiałów wideo:

 

2001 "Strzelam tak, jak tato!"

 

2012 Legia Warszawa 2:1 Wisła Kraków

 

2012 Pogoń Szczecin 0:3 Legia Warszawa

 

2012 Lech Poznań 1:3 Legia Warszawa

 

Jakub Kosecki - Legia Warszawa 2012/2013

 

2013 The New Saints 1:3 Legia Warszawa

2013: Rozwój Katowice 0:3 Legia Warszawa

 

2014 St. Patrick's Athletic 0:5 Legia Warszawa

 

2014 Legia Warszawa 4:1 Celtic Glasgow

ROMAN KOSECKI

ROMAN KOSECKI

Błyskotliwy, szybki, waleczny i dynamiczny napastnik. Mówiono o nim "talent na miarę Deyny". W Legii dwukrotnie. Rozegrał, przez w sumie cztery sezony 82 spotkania i zdobył w nich 25 bramek. Dwa razy zdobył Puchar Polski (1989, 1990) i raz Super Puchar Polski (1989). Niezwykły piłkarz i ciekawa osobowość. Ulubieniec młodych ludzi, nosił długie włosy, grał na gitarze. Nigdy nie krył swoich poglądów politycznych. Zaangażowany w kampanię "Solidarności", a były to czasy przemian społeczno-politycznych w naszym kraju. Wybitny reprezentant Polski (69 występów i 19 goli), kapitan. Debiutował w niej jako piłkarz II-ligowej Gwardii Warszawa. Po zakończeniu kariery sportowej założyciel i właściciel klubu Kosa Konstancin. Radny, poseł na Sejm, obecnie wiceprezes PZPN. W klubowej Galerii Sław.

Linki do materiałów wideo:

 

1989 Legia Warszawa 3:0 Olimpia Poznań

 

1989 Legia Warszawa 5:2 Jagiellonia Białystok

 

1989 FC Barcelona 1:1 Legia Warszawa

 

1989 Legia Warszawa 5:1 Mieszko Gniezno

MAREK JÓŹWIAK

MAREK JÓŹWIAK

Kolejny z piłkarzy symboli Legii. Obrońca, jeden z najbardziej utytułowanych piłkarzy w historii Legii. Trzy tytuły Mistrza Polski (1994, 1995, 2002), czterokrotny zdobywca Pucharu Polski (1989, 1990, 1994, 1995), dwukrotnie zdobył Super Puchar Polski (1989, 1994) oraz Puchar Ligi (2002) czyli komplet polskich, drużynowych laurów! Uczestnik Ligi Mistrzów 1995/96, gdzie zdobył jednego gola. Przez trzynaście sezonów rozegrał 348 meczów i strzelił 6 goli. Drugi - po Lucjanie Brychczym - na liście najstarszych strzelców i o najdłuższym stażu gry w Legii. Przez cztery minuty jako bramkarz - 1991 z Sampdorią Genua - bez straty gola. Reprezentant Polski - 14 meczów, bez bramek. Prawdziwy przywódca drużyny zarówno na boisku jak i poza nim.

Linki do materiałów wideo:

 

1988 Legia Warszawa 3:0 Lech Poznań

 

1995 Spartak Moskwa 2:1 Legia Warszawa

 

1996 GKS Bełchatów 0:1 Legia Warszawa

ANDRZEJ ZYGMUNT

ANDRZEJ ZYGMUNT

Świetny obrońca, jeden z filarów Drugiej Wielkiej Legii. Przez dziesięć sezonów rozegrał 245 spotkań, zdobył 5 bramek. W tym okresie dwukrotnie został Mistrzem Polski (1969, 1970), zdobywał także Puchar Polski (1966, 1973). Półfinalista Pucharu Europy Mistrzów Krajowych. W reprezentacji Polski zagrał tylko raz. 22 września 1971 roku Polska wygrała 5:1 z Turcją w meczu eliminacyjnym do ME 72. Twardo i bezpardonowo grający specjalista od "krótkiego" krycia. Kibice najbardziej emocjonowali się jego pojedynkami z Włodzimierzem Lubańskim. Podobno jego karierę w Legii zakończyła scysja z jednym z pułkowników, przed pucharowym meczem z FC Nantes jesienią 1974.

JÓZEF ZIEMIAN

JÓZEF ZIEMIAN

Niezwykle barwna choć dla niektórych kontrowersyjna postać. Był jednym z najlepszych polskich obrońców w okresie przedwojennym. Wraz
z Henrykiem Martyną stanowili najlepszą parę ligowych defensorów. W Legii, przez sześć sezonów rozegrał 102 mecze i zdobył jednego
gola. Wielbiony przez kibiców. Grał ostro, często ryzykując zdrowiem. W 1933 pobity przez swoich klubowych kolegów - Józefa Nawrota, Mariana Schallera i Franciszka Cebulaka. Wszyscy zostali zdyskwalifikowani na dwa lata, lecz po proteście i groźbie strajku pozostałych piłkarzy karę odwieszono wszystkim, poza... Ziemianem. Tak zakończyła się jego kariera piłkarska w Legii. Wrócił po pięciu latach jako działacz. Po II wojnie przyczynił się do reaktywacji klubu. Działał także w PZPN. Jeden, nieoficjalny występ w reprezentacji Polski. Jako szesnastolatek ochotnik w walkach w obronie Lwowa (1918) oraz w III powstaniu śląskim (1921).